خاقانی اگرچه خاک توست ای مهوش از خاقانی رباعی 192
1. خاقانی اگرچه خاک توست ای مهوش
چون آتش و آب و باد باشد سرکش
خاقانی اسیر توست مازار و مکش از خاقانی رباعی 193
1. خاقانی اسیر توست مازار و مکش
صیدی است فکندهٔ تو بردار و مکش
ای گشته خجل ز آن رخ گلگون گل و شمع از خاقانی رباعی 194
1. ای گشته خجل ز آن رخ گلگون گل و شمع
وز رشک تو در سرشک و در خون گل و شمع
برداشت فلک به خون خاقانی تیغ از خاقانی رباعی 195
1. برداشت فلک به خون خاقانی تیغ
تا ماه مرا کرد نهان اندر میغ
از بخل کسی که می‌کند وعده دروغ از خاقانی رباعی 196
1. از بخل کسی که می‌کند وعده دروغ
بگریز ازو که آب دارد در دوغ
خاقانی را طعنه مزن زهر آمیغ از خاقانی رباعی 197
1. خاقانی را طعنه مزن زهر آمیغ
کز حکم شما نه ترس دارد نه گریغ
خاقانی را دلی است چون پیکر تیغ از خاقانی رباعی 198
1. خاقانی را دلی است چون پیکر تیغ
رخ چون حلی و سرشک چون گوهر تیغ
از صحبت همدمان این دور خلاف از خاقانی رباعی 199
1. از صحبت همدمان این دور خلاف
گویم سخنی اگر نگیری به گزاف
در عشق تو شد موی زبانم به گزاف از خاقانی رباعی 200
1. در عشق تو شد موی زبانم به گزاف
کان موی میان ز غم دلم کرد معاف
نه خاک توام به آدمی کردهٔ عشق از خاقانی رباعی 201
1. نه خاک توام به آدمی کردهٔ عشق
نه مرغ توام به دانه پروردهٔ عشق
ای درد چو بی‌درد ز حالم غافل از خاقانی رباعی 202
1. ای درد چو بی‌درد ز حالم غافل
بر گردن او بستهٔ مهری از دل
زرین چکنم قدح گلین آر ای دل از خاقانی رباعی 203
1. زرین چکنم قدح گلین آر ای دل
پای از گل غم مرا برون آر ای دل