خاقانی اگرچه خاک از خاقانی شروانی رباعی 192
1. خاقانی اگرچه خاک توست ای مهوش
چون آتش و آب و باد باشد سرکش
خاقانی اسیر توست از خاقانی شروانی رباعی 193
1. خاقانی اسیر توست مازار و مکش
صیدی است فکندهٔ تو بردار و مکش
ای گشته خجل ز آن رخ از خاقانی شروانی رباعی 194
1. ای گشته خجل ز آن رخ گلگون گل و شمع
وز رشک تو در سرشک و در خون گل و شمع
برداشت فلک به خون از خاقانی شروانی رباعی 195
1. برداشت فلک به خون خاقانی تیغ
تا ماه مرا کرد نهان اندر میغ
از بخل کسی که می‌کند از خاقانی شروانی رباعی 196
1. از بخل کسی که می‌کند وعده دروغ
بگریز ازو که آب دارد در دوغ
خاقانی را طعنه مزن از خاقانی شروانی رباعی 197
1. خاقانی را طعنه مزن زهر آمیغ
کز حکم شما نه ترس دارد نه گریغ
خاقانی را دلی است از خاقانی شروانی رباعی 198
1. خاقانی را دلی است چون پیکر تیغ
رخ چون حلی و سرشک چون گوهر تیغ
از صحبت همدمان این از خاقانی شروانی رباعی 199
1. از صحبت همدمان این دور خلاف
گویم سخنی اگر نگیری به گزاف
در عشق تو شد موی زبانم از خاقانی شروانی رباعی 200
1. در عشق تو شد موی زبانم به گزاف
کان موی میان ز غم دلم کرد معاف
نه خاک توام به آدمی از خاقانی شروانی رباعی 201
1. نه خاک توام به آدمی کردهٔ عشق
نه مرغ توام به دانه پروردهٔ عشق
ای درد چو بی‌درد ز از خاقانی شروانی رباعی 202
1. ای درد چو بی‌درد ز حالم غافل
بر گردن او بستهٔ مهری از دل
زرین چکنم قدح گلین از خاقانی شروانی رباعی 203
1. زرین چکنم قدح گلین آر ای دل
پای از گل غم مرا برون آر ای دل