ما ژنده سلب شدیم در از خاقانی شروانی رباعی 216
1. ما ژنده سلب شدیم در خز نخزیم
جز خار نخائیم و به جز گز نگزیم
چون از چشم بتان فسون از خاقانی شروانی رباعی 217
1. چون از چشم بتان فسون ساز کنم
می‌زیبد اگر دعوی اعجاز کنم
از عشق تو کشتهٔ شمشیر از خاقانی شروانی رباعی 218
1. از عشق تو کشتهٔ شمشیر شوم
بی‌دردم اگر ز خواهشت سیر شوم
در مدرسه‌ها درس غلط از خاقانی شروانی رباعی 219
1. در مدرسه‌ها درس غلط فهمیدیم
از معنی‌ها لفظ فقط فهمیدیم
اکنون که شب آمدبرود از خاقانی شروانی رباعی 220
1. اکنون که شب آمدبرود جانانم
گر خورشید است عادتش می‌دانم
افغان که ز دل برای از خاقانی شروانی رباعی 221
1. افغان که ز دل برای سوز آوردم
نه ناوک آه سینه دوز آوردم
خاقانی را ز آن رخ و از خاقانی شروانی رباعی 222
1. خاقانی را ز آن رخ و زلفین به خم
دل عود بر آتش است و اشک آب بقم
امروز که خورشید سمای از خاقانی شروانی رباعی 223
1. امروز که خورشید سمای سخنم
کس را نرسددست به پای سخنم
آن ماه به کشتی در و از خاقانی شروانی رباعی 224
1. آن ماه به کشتی در و من در خطرم
چون کشتی از آب دیده آسیمه سرم
آزار کنی و جور فرمائی از خاقانی شروانی رباعی 225
1. آزار کنی و جور فرمائی هم
رحمت نکنی و روی ننمائی هم
تو گلبن و من بلبل عشق از خاقانی شروانی رباعی 226
1. تو گلبن و من بلبل عشق آرایم
جز با تو نفس ندهم و دل ننمایم
بر فرق من آتش تو فشانی از خاقانی شروانی رباعی 227
1. بر فرق من آتش تو فشانی و دلم
بر رهگذر غم تو نشانی و دلم