مهر تو برون آستان اندازم از خاقانی رباعی 228
1. مهر تو برون آستان اندازم
خاک از ستمت بر آسمان اندازم
سروی است سیاه چرده آن ماه تمام از خاقانی رباعی 229
1. سروی است سیاه چرده آن ماه تمام
بر آب دو عارضش خطی آتش فام
با آنکه به هیچ جرم رای آوردم از خاقانی رباعی 230
1. با آنکه به هیچ جرم رای آوردم
صد ره به تو عذر جان فزای آوردم
من دست به شاخ مه مثالی زده‌ام از خاقانی رباعی 231
1. من دست به شاخ مه مثالی زده‌ام
دل دادم و بس صلای مالی زده‌ام
در عشق شکسته بسته دانی چونم از خاقانی رباعی 232
1. در عشق شکسته بسته دانی چونم
لب بسته و دل شکسته دانی چونم
چون پای غم ار ز مجلست بیرونم از خاقانی رباعی 233
1. چون پای غم ار ز مجلست بیرونم
از دست غمت چو می در آب و خونم
بی‌آنکه بدی بجای آن مه کردم از خاقانی رباعی 234
1. بی‌آنکه بدی بجای آن مه کردم
یا هیچ گنه نعوذبالله کردم
کشتند مرا کز تو پاکنده شوم از خاقانی رباعی 235
1. کشتند مرا کز تو پاکنده شوم
غم نیست اگر بر درت افکنده شوم
دل دل طلبید از پی ره دلجویم از خاقانی رباعی 236
1. دل دل طلبید از پی ره دلجویم
بدرود کنان کرد گذر در کویم
خورشیدی و نیلوفر نازنده منم از خاقانی رباعی 237
1. خورشیدی و نیلوفر نازنده منم
تن غرقه به اشک در شکرخنده منم
نونو غم آن راحت جان من دارم از خاقانی رباعی 238
1. نونو غم آن راحت جان من دارم
جوجو جانی در این جهان من دارم
از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم از خاقانی رباعی 239
1. از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم
وز جرعهٔ جام پراکنده‌ترم