مهر تو برون آستان از خاقانی شروانی رباعی 228
1. مهر تو برون آستان اندازم
خاک از ستمت بر آسمان اندازم
سروی است سیاه چرده از خاقانی شروانی رباعی 229
1. سروی است سیاه چرده آن ماه تمام
بر آب دو عارضش خطی آتش فام
با آنکه به هیچ جرم از خاقانی شروانی رباعی 230
1. با آنکه به هیچ جرم رای آوردم
صد ره به تو عذر جان فزای آوردم
من دست به شاخ مه مثالی از خاقانی شروانی رباعی 231
1. من دست به شاخ مه مثالی زده‌ام
دل دادم و بس صلای مالی زده‌ام
در عشق شکسته بسته از خاقانی شروانی رباعی 232
1. در عشق شکسته بسته دانی چونم
لب بسته و دل شکسته دانی چونم
چون پای غم ار ز مجلست از خاقانی شروانی رباعی 233
1. چون پای غم ار ز مجلست بیرونم
از دست غمت چو می در آب و خونم
بی‌آنکه بدی بجای از خاقانی شروانی رباعی 234
1. بی‌آنکه بدی بجای آن مه کردم
یا هیچ گنه نعوذبالله کردم
کشتند مرا کز تو پاکنده از خاقانی شروانی رباعی 235
1. کشتند مرا کز تو پاکنده شوم
غم نیست اگر بر درت افکنده شوم
دل دل طلبید از پی ره از خاقانی شروانی رباعی 236
1. دل دل طلبید از پی ره دلجویم
بدرود کنان کرد گذر در کویم
خورشیدی و نیلوفر از خاقانی شروانی رباعی 237
1. خورشیدی و نیلوفر نازنده منم
تن غرقه به اشک در شکرخنده منم
نونو غم آن راحت جان از خاقانی شروانی رباعی 238
1. نونو غم آن راحت جان من دارم
جوجو جانی در این جهان من دارم
از حلقهٔ زلف تو سر از خاقانی شروانی رباعی 239
1. از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم
وز جرعهٔ جام پراکنده‌ترم