چون سایه اگر باز به از خاقانی شروانی رباعی 240
1. چون سایه اگر باز به کنجی تازم
همسایهٔ من سایه نبیند بازم
غمخوار توام غمان از خاقانی شروانی رباعی 241
1. غمخوار توام غمان من من دانم
خون‌خوار منی زیان من من دانم
دیوانهٔ چنبری هلال از خاقانی شروانی رباعی 242
1. دیوانهٔ چنبری هلال تو منم
پروانهٔ عنبری مثال تو منم
در خواب شوم روی تو از خاقانی شروانی رباعی 243
1. در خواب شوم روی تو تصویر کنم
بیدار شوم وصل تو تعبیر کنم
دود افکن را بگو که از خاقانی شروانی رباعی 244
1. دود افکن را بگو که بس نالانم
دودی بر شد که دودگین شد جانم
ای کرده تن و جان مرا از خاقانی شروانی رباعی 245
1. ای کرده تن و جان مرا مسکن غم
در باغ دلم شکفته شد سوسن غم
روز از پی هجر تو بفرسود از خاقانی شروانی رباعی 246
1. روز از پی هجر تو بفرسود دلم
شب در پی روز وصل نغنود دلم
هر روز در آب دیده‌اش از خاقانی شروانی رباعی 247
1. هر روز در آب دیده‌اش می‌یابم
شد ز آتش و آب صبر برده خوابم
گردون قفسی است سبز از خاقانی شروانی رباعی 248
1. گردون قفسی است سبز پرچشمه چو دام
مرغان همه زین قفس پریدند مدام
گر هیچ به بندگیت درخور از خاقانی شروانی رباعی 249
1. گر هیچ به بندگیت درخور باشم
در شهر تو سال و مه مجاور باشم
گفتی بروم، مرو به از خاقانی شروانی رباعی 250
1. گفتی بروم، مرو به غم منشانم
تا دست به جان درنکند هجرانم
ای سلسلهٔ زلف تو یکسر از خاقانی شروانی رباعی 251
1. ای سلسلهٔ زلف تو یکسر جنبان
دیوانه شدم سلسله کمتر جنبان