رباعیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 ای کشته مرا لعل تو مانند بسد وی کشته به دندان بسد عاشق صد

2 دریاب مرا دلا سبک‌تر برکش ز آن پیش که ترتر شود از آب نمد

1 خاقانی امید بر تو بیشی نکند کس بر تو بگاه عهد پیشی نکند

2 خویشان کهن عهد چو بیگانه شدند بیگانهٔ نو رسیده خویشی نکند

1 تا چشم رهی چشم تو را چشمک داد از چشمهٔ چشم من دو صد چشمه گشاد

2 هرچشم که از چشم بدش چشم رسید در چشمهٔ چشم تو چنان چشم مباد

1 دری که شب افروزتر از اختر بود از گوهر آفتاب روشن‌تر بود

2 بربود ز من آنکه تو را رهبر بود مانا که کلاه چرخ را درخور بود

1 خاقانی را جور فلک یاد آید گر مرغ دلش زین قفس آزاد آید

2 در رقص آید چو دل به فریاد آید وز فریادش عهد ازل یاد آید

1 رخسارهٔ عاشقان مزعفر باید ساعت ساعت زمان زمان‌تر باید

2 آن را که چو مه نگار در بر باید دامن دامن، کله کله زر باید

1 دلها همه در خدمت ابروی تو اند جان‌ها همه صید چشم جادوی تو اند

2 ترکان ضمیر من به شب‌های دراز جوبک زن بام زلف هندوی تو اند

1 تا زخم مصیبت دل خاقانی آزرد از نالهٔ او جهان بنالید به درد

2 از بس که طپانچه زد فرا روی چو ورد روش چو فلک کبود و چون مه شد زرد

1 چون زاغ سر زلف تو پرواز کند در باغ رخت به کبر پر باز کند

2 در باغ تو زان زاغ پرانداز کند تا بر گل تو بغلطد و ناز کند

1 ای از دل دردناک خاقانی شاد غمهای تو کرد خاک خاقانی باد

2 روزی که کنی هلاک خاقانی یاد برخی تو جان پاک خاقانی باد