معشوق ز لب آب حیات انگیزد از خاقانی رباعی 108
1. معشوق ز لب آب حیات انگیزد
پس آتش تب چرا ازو نگریزد
در مسلخ عشق جز نکو را نکشند از خاقانی رباعی 109
1. در مسلخ عشق جز نکو را نکشند
روبه صفتان زشت خو را نکشند
این رافضیان که امت شیطانند از خاقانی رباعی 110
1. این رافضیان که امت شیطانند
بی‌دینانند و سخت بی‌ایمانند
پیغام غمت سوی دلم می‌آید از خاقانی رباعی 111
1. پیغام غمت سوی دلم می‌آید
زخمت همه بر روی دلم می‌آید
خواهی شرف مردم دانا باشد از خاقانی رباعی 112
1. خواهی شرف مردم دانا باشد
عزت مطلب فروتنی تا باشد
توفیق رفیق اهل تصدیق شود از خاقانی رباعی 113
1. توفیق رفیق اهل تصدیق شود
زندیق در این طریق صدیق شود
این بند که بر دلم کنون افکندند از خاقانی رباعی 114
1. این بند که بر دلم کنون افکندند
نقبی است که بر خانهٔ خون افکندند
آنجا که قضا رهزن حال تو شود از خاقانی رباعی 115
1. آنجا که قضا رهزن حال تو شود
گر خانه حصار است وبال تو شود
درد سر مردم همه از سر خیزد از خاقانی رباعی 116
1. درد سر مردم همه از سر خیزد
چون یافت کله درد قویتر خیزد
ساقی رخ من رنگ نمی‌گرداند از خاقانی رباعی 117
1. ساقی رخ من رنگ نمی‌گرداند
ناله ز دل آهنگ نمی‌گرداند
هرگز لبم از ذکر تو خاموش نشد از خاقانی رباعی 118
1. هرگز لبم از ذکر تو خاموش نشد
یاد تو ز خاطرم فراموش نشد
ای صاحب رای کامل و بخت بلند از خاقانی رباعی 119
1. ای صاحب رای کامل و بخت بلند
سعی تو برای مال دنیا تا چند