از کوههٔ چرخ مملکت از خاقانی شروانی رباعی 72
1. از کوههٔ چرخ مملکت مه در گشت
وز گوشهٔ نطع مکرمت شه درگشت
تب داشته‌ام دو هفته از خاقانی شروانی رباعی 73
1. تب داشته‌ام دو هفته ای ماه دو هفت
تبخال دمید و تب نهایت پذرفت
از دست غم انفصال می‌جویی، از خاقانی شروانی رباعی 74
1. از دست غم انفصال می‌جویی، نیست
با ماه نواتصال می‌جویی، نیست
آفاق به پای آه ما فرسنگی از خاقانی شروانی رباعی 75
1. آفاق به پای آه ما فرسنگی است
وز نالهٔ ما سپهر دود آهنگی است
بپذیر دلی را که پراکندهٔ از خاقانی شروانی رباعی 76
1. بپذیر دلی را که پراکندهٔ توست
برگیر شکاری که هم افکندهٔ توست
خاقانی اگرچه عقل دست از خاقانی شروانی رباعی 77
1. خاقانی اگرچه عقل دست خوش توست
هم محرم عشق باش کانده کش توست
آن غصه که او تکیه‌گه از خاقانی شروانی رباعی 78
1. آن غصه که او تکیه‌گه سلطان است
بهتر ز چهار بالش شاهان است
رخسار تو را که ماه و از خاقانی شروانی رباعی 79
1. رخسار تو را که ماه و گل بندهٔ اوست
لشکرگه آن زلف سر افکندهٔ اوست
شب چون حلی ستاره درهم از خاقانی شروانی رباعی 80
1. شب چون حلی ستاره درهم پیوست
ما هم چو ستارگان حلی‌ها بربست
آن نرگس مخمور تو گلگون از خاقانی شروانی رباعی 81
1. آن نرگس مخمور تو گلگون چون است
بادام تو پسته‌وار پر خون چون است
خاقانی اسیر یار زرگر از خاقانی شروانی رباعی 82
1. خاقانی اسیر یار زرگر نسب است
دل کوره و تن شوشهٔ زرین سلب است
تا یار عنان به باد و از خاقانی شروانی رباعی 83
1. تا یار عنان به باد و کشتی داده است
چشمم ز غمش هزار دریا زاده است