از عشق لب تو بیش تیمارم نیست از خاقانی رباعی 60
1. از عشق لب تو بیش تیمارم نیست
کالودهٔ لب‌هاست سزاوارم نیست
گرچه صنما همدم عیسی است دمت از خاقانی رباعی 61
1. گرچه صنما همدم عیسی است دمت
روح القدسی چگونه خوانم صنمت
از خوی تو خسته‌ایم و از هجرانت از خاقانی رباعی 62
1. از خوی تو خسته‌ایم و از هجرانت
در دست تو عاجزیم و در دستانت
ناوک زن سینه‌ها شود مژگانت از خاقانی رباعی 63
1. ناوک زن سینه‌ها شود مژگانت
افسون‌گر دردها شود مرجانت
تشویر بتان از رخ رخشان تو خاست از خاقانی رباعی 64
1. تشویر بتان از رخ رخشان تو خاست
تسکین روان از لب خندان تو خاست
تب کرد اثر در گل عنبر بارت از خاقانی رباعی 65
1. تب کرد اثر در گل عنبر بارت
اینک خوی تب نشسته بر گل‌زارت
خاقانی را گلی به چنگ افتاده است از خاقانی رباعی 66
1. خاقانی را گلی به چنگ افتاده است
کز غالیه خالش جو سنگ افتاده است
در بخشش حسن آن رخ و زلفی که توراست از خاقانی رباعی 67
1. در بخشش حسن آن رخ و زلفی که توراست
یک قسم فتادند چنان کایزد خواست
چون سوی تو نامه‌ای نویسم ز نخست از خاقانی رباعی 68
1. چون سوی تو نامه‌ای نویسم ز نخست
یا از پی قاصدی کمر بندم چست
نور رخ تو طلسم خورشید شکست از خاقانی رباعی 69
1. نور رخ تو طلسم خورشید شکست
خورشید ز شرم سایه از خلق گسست
آن ماه دو هفته کرده عمدا هر هفت از خاقانی رباعی 70
1. آن ماه دو هفته کرده عمدا هر هفت
آمد بر خاقانی و عذرش پذرفت
عشقی که ز من دود برآورد این است از خاقانی رباعی 71
1. عشقی که ز من دود برآورد این است
خون می‌خورم و به عشق درخورد این است