رباعیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 خاقانی را دل تف از درد بسوخت صبر آمد و لختی غم دل خورد بسوخت

2 پروانه چو شمع را دلی سوخته دید با سوخته‌ای موافقت کرد بسوخت

1 خاکی دلم ای بت ز نهان بازفرست خون آلود است همچنان باز فرست

2 در بازاری که جان ز من، دل ز تو بود چون بیع به سر نرفت جان باز فرست

1 داغم به دل از دو گوهر نایاب است کز وی جگرم کباب و دل در تاب است

2 می‌گویم اگر تاب شنیدن داری فقدان شباب و فرقت احباب است

1 بر جان من از بار بلا چیست که نیست بر فرق من از تیر قضا چیست که نیست

2 گویند تو را چیست که نالی شب و روز از محنت روز و شب مرا چیست که نیست

1 گر سایهٔ من گران بود در نظرت من رفتم و سایه رفت و دل ماند برت

2 هم زحمت من ز سایهٔ من برخاست هم زحمت سایهٔ من از خاک درت

1 سلطان ز در قونیه فرمان رانده است بر خاقانی در قبول افشانده است

2 سیمرغ که وارث سلیمان مانده است شهباز سخن را به اجابت خوانده است

1 بینی کله شاه که مه قوقهٔ اوست گیتیش بگنجدی نگنجد در پوست

2 عفریت ستم زو که سلیمان نیروست دربند چو کوزهٔ فقع بسته گلوست

1 چون سقف تو سایه نکند قاعده چیست چون نان تو موری نخورد مائده چیست

2 چون منقطعان راه را نان ندهی پس ز آمدن فید بگو فائده چیست

1 خاقانی را شکسته دیدی به درست گفتی که ز چاره دست می‌باید شست

2 زان نقش که آبروی برباید جست ما دست به آبروی شستیم نخست