چون سقف تو سایه نکند از خاقانی شروانی رباعی 48
1. چون سقف تو سایه نکند قاعده چیست
چون نان تو موری نخورد مائده چیست
خاقانی را شکسته دیدی از خاقانی شروانی رباعی 49
1. خاقانی را شکسته دیدی به درست
گفتی که ز چاره دست می‌باید شست
نونو دلم از درد کهن از خاقانی شروانی رباعی 50
1. نونو دلم از درد کهن ایمن نیست
و آن درد دلم که دیده‌ای ساکن نیست
صبح شب برنائی من بوالعجب از خاقانی شروانی رباعی 51
1. صبح شب برنائی من بوالعجب است
یک نیمه ازو روز و دگر نیمه شب است
خاقانی اگر خرد سر ترا از خاقانی شروانی رباعی 52
1. خاقانی اگر خرد سر ترا یار است
سیلی مزن و مخور که ناخوش کار است
ملاح که بهر ماه من مهد از خاقانی شروانی رباعی 53
1. ملاح که بهر ماه من مهد آراست
گفتی کشتی مرا چو کشتی شد راست
تندی کنی و خیره کشیت از خاقانی شروانی رباعی 54
1. تندی کنی و خیره کشیت آئین است
تو دیلمی و عادت دیلم این است
آن دل که ز دیده اشک خون از خاقانی شروانی رباعی 55
1. آن دل که ز دیده اشک خون راند رفت
و آن جان که وجود بر تو افشاند رفت
در پیش رخ تو ماه را تاب از خاقانی شروانی رباعی 56
1. در پیش رخ تو ماه را تاب کجاست
عشاق تو را به دیده در خواب کجاست
مرغی که نوای درد راند از خاقانی شروانی رباعی 57
1. مرغی که نوای درد راند عشق است
پیکی که زبان غیب داند عشق است
عشق آمد و عقل رفت و منزل از خاقانی شروانی رباعی 58
1. عشق آمد و عقل رفت و منزل بگذاشت
غم رخت فرو نهاد و دل، دل برداشت
با یار سر انداختنم از خاقانی شروانی رباعی 59
1. با یار سر انداختنم سود نداشت
در کار حیل ساختنم سود نداشت