رباعیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 چه آتش و چه خیانت از روی صفات خائن رهد از آتش دوزخ هیهات

2 یک شعله از آتش و زمینی خرمن یک ذره خیانت و جهانی درکات

1 از فیض خیالت چمن سینه شکفت از دیدن رویت گل آئینه شکفت

2 چون صبح لب از خندهٔ جاوید نبست هر گل که ز باغ دل بی‌کینه شکفت

1 گر عهد جوانی چو فلک سرکش نیست چندین چه دود که پای بر آتش نیست

2 آنگاه که بود، ناخوشی‌ها خوش بود و امروز که او نیست خوشی‌ها خوش نیست

1 زنار خطی عید مسیحا رویت من کشتهٔ آن صلیب عنبر بویت

2 آن شب که شب سده بود در کویت آتش دل من باد و چلیپا مویت

1 در غصه مرا جمله جوانی بگذشت ایام به غم چنان که دانی بگذشت

2 در مرگ خواص، زندگانی بگذشت عمرم همه در مرثیه خوانی بگذشت

1 در ظاهر اگر دست نظر کوتاه است دل را همه جا یاد تو خضر راه است

2 از روز و شبم وصل تو خاطر خواه است خورشید گواه است و سحر آگاه است

1 گردون حشمی ز پایهٔ زفعت اوست دریا نمی از ترشح نعمت اوست

2 خورشید که داد چرخ بر سر جانش پژمرده گلی ز گلشن قدرت اوست

1 مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست گمره شده بود، رهنمائی می‌جست

2 مانندهٔ آن مرد ختائی که به بلخ برکرد چراغ و آشنائی می‌جست

1 از هر نظری بولهبی در پیش است ما غافل از الاعجبی در پیش است

2 از هر نفسی تیره شبی در پیش است از هر قدمی بی‌ادبی در پیش است

1 مسکین تن شمع از دل ناپاک بسوخت زرین تنش از دل شبه‌ناک بسوخت

2 پروانه چو دید کو ز دل پاک بسوخت بر فرق سرش فشاند جان تاک بسوخت