گردون حشمی ز پایهٔ از خاقانی شروانی رباعی 37
1. گردون حشمی ز پایهٔ زفعت اوست
دریا نمی از ترشح نعمت اوست
مسکین دلم از خلق وفائی از خاقانی شروانی رباعی 38
1. مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست
گمره شده بود، رهنمائی می‌جست
از هر نظری بولهبی در از خاقانی شروانی رباعی 39
1. از هر نظری بولهبی در پیش است
ما غافل از الاعجبی در پیش است
مسکین تن شمع از دل ناپاک از خاقانی شروانی رباعی 40
1. مسکین تن شمع از دل ناپاک بسوخت
زرین تنش از دل شبه‌ناک بسوخت
خاقانی را دل تف از درد از خاقانی شروانی رباعی 41
1. خاقانی را دل تف از درد بسوخت
صبر آمد و لختی غم دل خورد بسوخت
خاکی دلم ای بت ز نهان از خاقانی شروانی رباعی 42
1. خاکی دلم ای بت ز نهان بازفرست
خون آلود است همچنان باز فرست
داغم به دل از دو گوهر از خاقانی شروانی رباعی 43
1. داغم به دل از دو گوهر نایاب است
کز وی جگرم کباب و دل در تاب است
بر جان من از بار بلا از خاقانی شروانی رباعی 44
1. بر جان من از بار بلا چیست که نیست
بر فرق من از تیر قضا چیست که نیست
گر سایهٔ من گران بود از خاقانی شروانی رباعی 45
1. گر سایهٔ من گران بود در نظرت
من رفتم و سایه رفت و دل ماند برت
سلطان ز در قونیه فرمان از خاقانی شروانی رباعی 46
1. سلطان ز در قونیه فرمان رانده است
بر خاقانی در قبول افشانده است
بینی کله شاه که مه قوقهٔ از خاقانی شروانی رباعی 47
1. بینی کله شاه که مه قوقهٔ اوست
گیتیش بگنجدی نگنجد در پوست