آسمان آسیای گردان است از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 37
1. آسمان آسیای گردان است
آسمان آس مان کند هزمان
خراس و آخر و خُنبه ببردند از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 38
1. خراس و آخر و خُنبه ببردند
نبود از چنگشان بس چیز پنهان
می تند گرد سرای و در تو غُنده از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 39
1. می تند گرد سرای و در تو غُنده کنون
باز فرداش ببین بر تن تو تارتنان
کوهسار خشینه را به بهار از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 40
1. کوهسار خشینه را به بهار
که فرستد لباس حورالعین
آراسته کردند به پروین از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 41
1. آراسته کردند به پروین دو شب من
کاندر شب تاریک نکو تابد پروین
سزد که بگسلم از یار سیم از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 42
1. سزد که بگسلم از یار سیم دندان طمع
سزد که او نکند طمع ِ پیردندان کَرو
نان سیاه و خوردی بی چَربو از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 43
1. نان سیاه و خوردی بی چَربو
و آنگاه مَه به مَه بود این هر دو
بیمارم از نهیب عقب رنجه از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 44
1. بیمارم از نهیب عقب رنجه
درد ِ دلم گرفته و تبْ باده
فروز باسلیق مرا ترسا از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 45
1. فروز باسلیق مرا ترسا
بگشود بامداد به نِشکَرده
که نعمهای او چو چرخ روان از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 46
1. که نعمهای او چو چرخ روان
همه خواب است و باد و بادفَره
درهٔ من شده ست از نعمت از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 47
1. درهٔ من شده ست از نعمت
چون زنخدان خصم پر غَدره
دو گوش سخت کن و بیهده سخن از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 48
1. دو گوش سخت کن و بیهده سخن مشنو
مباش رنجه که ایشان بسند گوش سرای