ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت کسایی مروزی

1 نسوز نامرده ، ای شگفتی کار راست با مردگان بگونه شدیم

2 خوب گر سوی ما نگه نکند گو مکن ، شو که ما نمونه شدیم

1 عمر چگونه جهد از دست خلق باد چگونه جهد از بادخَن

2 سروبنان کنده و گلشن خراب لاله ستان خشک و شکسته چمن

3 بسته کف دست و کف پای شوغ پشت فرو خفته چو پشت شمن

4 بار ولایت بنه از گاو خویش بیش بدین شغل میاز و مدن

1 هول تاختن و کینه آختنْش مرا همی گداخته همچون کناغ و تافته تن

1 کسی که سامهٔ جبار آسمان شکند چگونه باشد در روز محشرش سامان

1 چنان مگوی ، ولیکن چنان نمای به خلق که مای از تو بترسد به سند و هند و یمان

1 این گنبد گردان که برآورد بدینسان ...

2 ای منظره و کاخ برآورده به خورشید تا گنبد گردان بکشیده سر ایوان

1 آسمان آسیای گردان است آسمان آس مان کند هزمان

1 خراس و آخر و خُنبه ببردند نبود از چنگشان بس چیز پنهان

1 می تند گرد سرای و در تو غُنده کنون باز فرداش ببین بر تن تو تارتنان

1 کوهسار خشینه را به بهار که فرستد لباس حورالعین