درهٔ من شده ست از نعمت از کسایی مروزی ابیات پراکنده از فرهنگی لغت 47

1 ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله خشنود بندگان و خداوند با گله

2 ای خویشتن به جامهٔ نیکو فریفته وندر زیان همیشه تو را بانگ و مشغله

1 از او بوی دزدیده کافور و عنبر وز او گونه برده عقیق یمانی

2 بماند گل سرخ همواره تازه اگر قطره ای زو به گل بر چکانی

1 آسمان آسیای گردان است آسمان آس مان کند هزمان