خواجۀ خواجگان خطیر الرّین از کمال‌الدین قطعه 96
1. خواجۀ خواجگان خطیر الرّین
کز کفت بحر بی خطر گردد
خدایگان اکابر که پادشاه نجوم از کمال‌الدین قطعه 97
1. خدایگان اکابر که پادشاه نجوم
طریق بندگی او به چشم دل سپرد
به عمرهای چنین تیز تاز زود گذر از کمال‌الدین قطعه 98
1. به عمرهای چنین تیز تاز زود گذر
فراقهای چنین دیر یاز در نخورد
ای بلند اختری که همت تو از کمال‌الدین قطعه 99
1. ای بلند اختری که همت تو
سر بهفت آسمان فرو نارد
گرچه در عقل ناپسندیده ست از کمال‌الدین قطعه 100
1. گرچه در عقل ناپسندیده ست
هجو کان روی در طمع دارد
گل باز طراوتی دگر دارد از کمال‌الدین قطعه 101
1. گل باز طراوتی دگر دارد
کز باد بهار جلوه گر دارد
ای آنکه همای همّت تو از کمال‌الدین قطعه 102
1. ای آنکه همای همّت تو
جز بر فلک آشیان ندارد
هجا گفتن ار چه پسندیده نبود از کمال‌الدین قطعه 103
1. هجا گفتن ار چه پسندیده نبود
مبادا کسی کآلت آن ندارد
ای کریمی که نفحۀ خلقت از کمال‌الدین قطعه 104
1. ای کریمی که نفحۀ خلقت
بوی باد شمال میدارد
نیک درخط شده ام از قلمت از کمال‌الدین قطعه 105
1. نیک درخط شده ام از قلمت
که مرا قصد بجان می دارد
نکنی رای مردمی هرگز از کمال‌الدین قطعه 106
1. نکنی رای مردمی هرگز
ورکنی طبع تو بنگذارد
صدر ملّت که دعا گویی تو از کمال‌الدین قطعه 107
1. صدر ملّت که دعا گویی تو
از سر صدق و صفا باید کرد