خواجۀ خواجگان از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 96
1. خواجۀ خواجگان خطیر الرّین
کز کفت بحر بی خطر گردد
خدایگان اکابر از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 97
1. خدایگان اکابر که پادشاه نجوم
طریق بندگی او به چشم دل سپرد
به عمرهای چنین از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 98
1. به عمرهای چنین تیز تاز زود گذر
فراقهای چنین دیر یاز در نخورد
ای بلند اختری از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 99
1. ای بلند اختری که همت تو
سر بهفت آسمان فرو نارد
گرچه در عقل ناپسندیده از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 100
1. گرچه در عقل ناپسندیده ست
هجو کان روی در طمع دارد
گل باز طراوتی از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 101
1. گل باز طراوتی دگر دارد
کز باد بهار جلوه گر دارد
ای آنکه همای از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 102
1. ای آنکه همای همّت تو
جز بر فلک آشیان ندارد
هجا گفتن ار چه از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 103
1. هجا گفتن ار چه پسندیده نبود
مبادا کسی کآلت آن ندارد
ای کریمی که نفحۀ از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 104
1. ای کریمی که نفحۀ خلقت
بوی باد شمال میدارد
نیک درخط شده از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 105
1. نیک درخط شده ام از قلمت
که مرا قصد بجان می دارد
نکنی رای مردمی از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 106
1. نکنی رای مردمی هرگز
ورکنی طبع تو بنگذارد
صدر ملّت که دعا از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 107
1. صدر ملّت که دعا گویی تو
از سر صدق و صفا باید کرد