می کنی دوستیّ دشمن من از کمال‌الدین قطعه 120
1. می کنی دوستیّ دشمن من
تا از آن حشمتت فزون باشد
ای بزرگی که بر علم تو ظاهر باشد از کمال‌الدین قطعه 121
1. ای بزرگی که بر علم تو ظاهر باشد
هر چه مدفون زوایای سرایر باشد
بنزد خواجه رفتم بهر کاری از کمال‌الدین قطعه 122
1. بنزد خواجه رفتم بهر کاری
کزانم باز گفتن عار باشد
دانی که طمع چه گفت با من؟ از کمال‌الدین قطعه 123
1. دانی که طمع چه گفت با من؟
بشنو که ز لطف و ظرف باشد
دست آن به که خود قلم باشد از کمال‌الدین قطعه 124
1. دست آن به که خود قلم باشد
کش سر و کار باقلم باشد
زهی سرفرازی که در پیش حکمت از کمال‌الدین قطعه 125
1. زهی سرفرازی که در پیش حکمت
سپهر از دل و دیده محکوم باشد
سرو را وعده های چنان باید از کمال‌الدین قطعه 126
1. سرو را وعده های چنان باید
که به انجاز مقترن باشد
ای آنکه فلک سغبۀ ایّام تو باشد از کمال‌الدین قطعه 127
1. ای آنکه فلک سغبۀ ایّام تو باشد
دوران فلک بر حسب کام تو باشد
مرا اسبیست الحق این چنین اسب از کمال‌الدین قطعه 128
1. مرا اسبیست الحق این چنین اسب
زیان مال و نقص جاه باشد
فرستادم بتو شعری که با آن از کمال‌الدین قطعه 129
1. فرستادم بتو شعری که با آن
حدیث جادوی بابل چه باشد؟
صدرا ز برای خدمت تو از کمال‌الدین قطعه 130
1. صدرا ز برای خدمت تو
گر بذل کنیم جان چه باشد؟
توقّف چون بود در آنچه صاحب از کمال‌الدین قطعه 131
1. توقّف چون بود در آنچه صاحب
بنوک کلک خود فرموده باشد