می کنی دوستیّ از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 120
1. می کنی دوستیّ دشمن من
تا از آن حشمتت فزون باشد
ای بزرگی که بر از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 121
1. ای بزرگی که بر علم تو ظاهر باشد
هر چه مدفون زوایای سرایر باشد
بنزد خواجه رفتم از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 122
1. بنزد خواجه رفتم بهر کاری
کزانم باز گفتن عار باشد
دانی که طمع چه از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 123
1. دانی که طمع چه گفت با من؟
بشنو که ز لطف و ظرف باشد
دست آن به که خود از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 124
1. دست آن به که خود قلم باشد
کش سر و کار باقلم باشد
زهی سرفرازی از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 125
1. زهی سرفرازی که در پیش حکمت
سپهر از دل و دیده محکوم باشد
سرو را وعده های از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 126
1. سرو را وعده های چنان باید
که به انجاز مقترن باشد
ای آنکه فلک سغبۀ از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 127
1. ای آنکه فلک سغبۀ ایّام تو باشد
دوران فلک بر حسب کام تو باشد
مرا اسبیست الحق از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 128
1. مرا اسبیست الحق این چنین اسب
زیان مال و نقص جاه باشد
فرستادم بتو از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 129
1. فرستادم بتو شعری که با آن
حدیث جادوی بابل چه باشد؟
صدرا ز برای خدمت از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 130
1. صدرا ز برای خدمت تو
گر بذل کنیم جان چه باشد؟
توقّف چون بود از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 131
1. توقّف چون بود در آنچه صاحب
بنوک کلک خود فرموده باشد