رمضانست همین دهن دربند از کمال‌الدین قطعه 144
1. رمضانست همین دهن دربند
در دوزخ به خویشتن در بند
ای دل ای دل سخن سخن بیهده را کار مبند از کمال‌الدین قطعه 145
1. ای دل ای دل سخن سخن بیهده را کار مبند
خویشتن را بپوش در غم و تیمار مبند
ای آنکه خاک پای ترا روشنان چرخ از کمال‌الدین قطعه 146
1. ای آنکه خاک پای ترا روشنان چرخ
دایم بمیل شعشعه چون توتیا برند
زهی سپهر محلّی که گرچه تیزروند از کمال‌الدین قطعه 147
1. زهی سپهر محلّی که گرچه تیزروند
به سایۀ تک عزم تو ماه و خور نرسند
مشو ایمن ز کید خصم ضعیف از کمال‌الدین قطعه 148
1. مشو ایمن ز کید خصم ضعیف
کز تو اندیشۀ گریغ کند
کی بود؟کی؟ که باز صدر جهان از کمال‌الدین قطعه 149
1. کی بود؟کی؟ که باز صدر جهان
روی خیمه سوی عراق کند
عصای کلیمست این شعر من از کمال‌الدین قطعه 150
1. عصای کلیمست این شعر من
که دریا بخشکی چو ساحل کند
ای که خورشید بی رضای تو سر از کمال‌الدین قطعه 151
1. ای که خورشید بی رضای تو سر
از گریبان صبح بر نکند
گفته بودی که مرا کسبی نیست از کمال‌الدین قطعه 152
1. گفته بودی که مرا کسبی نیست
عقل این را ز تو باور نکند
از رضی الملک الحق شرمساری حاصلست از کمال‌الدین قطعه 153
1. از رضی الملک الحق شرمساری حاصلست
بس که اندر حقّ من لطف و کرم‌ها می‌کند
از علامتها که در آخر زمان از کمال‌الدین قطعه 154
1. از علامتها که در آخر زمان
آن دلالت بر قیامت می کند