چون محرّم رسید از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 108
1. چون محرّم رسید و عاشورا
خنده بر لب حرام باید کرد
شنیدم که مخدوم از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 109
1. شنیدم که مخدوم اهل هنر
به سمع رضا شعر من گوش کرد
زهی ستوده خصالی از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 110
1. زهی ستوده خصالی که با کفایت تو
همی نیارد تیر فلک تغفّل کرد
اینت سردی که از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 111
1. اینت سردی که این زمستان کرد
که همه کاره ما پریشان کرد
ای سخا پیشه یی از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 112
1. ای سخا پیشه یی کامید مرا
سوی بخت تو رهنمون آورد
صوفی نهاد عادت از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 113
1. صوفی نهاد عادت اسبم تو کّلست
قانع بود بهر چه خداداد، می خورد
ای صدر روزگار از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 114
1. ای صدر روزگار به عهد تو روزگار
خون دلم بشادی هر خس چه می خورد ؟
به من رسید مقالی از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 115
1. به من رسید مقالی که گر بکوه رسد
ز شوق و ذوق زجای نشست بر خیزد
همیشه نعمت دنیا از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 116
1. همیشه نعمت دنیا بسوی آن یا زد
که او جزای بدیها به نیکوی سازد
دل مرا چو سپهر از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 117
1. دل مرا چو سپهر از غمی بپردازد
هم از نخست بسیج دگر غم آغازد
ای که گر لطف تو از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 118
1. ای که گر لطف تو فرماندۀ ایّام شود
از جهان قاعدۀ جور و جفا برخیزد
مژده ای دل که از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 119
1. مژده ای دل که کار دیگر شد
و انچه می خواستی میسّر شد