ای خبر داری که شوخان جهان از کمال‌الدین قطعه 286
1. ای خبر داری که شوخان جهان
عاجزند از دیدۀ بی شرم تو
بس کن ای سرد ناخوش احمق از کمال‌الدین قطعه 287
1. بس کن ای سرد ناخوش احمق
چند و تا چند حیلت و فن تو
آن زن که پریر آمد در عقد نکاحت از کمال‌الدین قطعه 288
1. آن زن که پریر آمد در عقد نکاحت
بر مدحت او بود زبان در دهن تو
خواجه مختص ز بس که مختصرست از کمال‌الدین قطعه 289
1. خواجه مختص ز بس که مختصرست
چشم بیننده غافل آمد از و
هر کو به هنر کند مباهات از کمال‌الدین قطعه 290
1. هر کو به هنر کند مباهات
یا فخر آرد به فضل و خامه
خواجگانی که پیش ازین بودند از کمال‌الدین قطعه 291
1. خواجگانی که پیش ازین بودند
عرض خود داشتند نیک نگاه
بغربت اندر اگر صد هزار سیم و زرست از کمال‌الدین قطعه 292
1. بغربت اندر اگر صد هزار سیم و زرست
هنوز از آن وطن خویش بیت احزان به
ای از پی حلّ و عقد دایم از کمال‌الدین قطعه 293
1. ای از پی حلّ و عقد دایم
در بند و گشایش او فتاده
ای خواجه بدیدمت دل تو از کمال‌الدین قطعه 294
1. ای خواجه بدیدمت دل تو
چون عارض یار تست ساده
ای همه انصاف عالم تعبیه در حکم تو از کمال‌الدین قطعه 295
1. ای همه انصاف عالم تعبیه در حکم تو
جور من از حد گذشت ، انصاف جان من بده
پسر زر دوز آن کندۀ شوخ از کمال‌الدین قطعه 296
1. پسر زر دوز آن کندۀ شوخ
آن ز عشق در می زر مرده
ای سرا پرده بر فلک برده از کمال‌الدین قطعه 297
1. ای سرا پرده بر فلک برده
عصمت از جوهر ملک برده