قطعات کمال‌الدین اسماعیل

1 خواجه در تحسین فزاید چون ببیند کز پیش شاعران در گفتگوی نغز با زاری کنند

2 منعمی بایست تا مرخواجه را یادآورد آْن که ممدوحان بجز تحسین دگر کاری کنند

1 گفتم چو بسته ام کمر بندگیّ تو بهر میان خویش ز جوزا کمر خرم

2 در خاطرم نبود که بر خوان دولتت آب آنگهی خورم که به خون جگر خرم

3 لایق شناسی از کرم خود که بردرت من جان برایگان دهم و نان به زر خرم

1 حسن رایت دانم ار آگه شود زینچ من کردم درین وقت اختیار

2 در بتر جایم کند حالی بخشم پنچ شش خروار ازین دار چنار

3

1 چنان سزد که کسی را که رتبتی باشد غم کسی بخورد کو ضعیف حال بود

2 ز کوه جاه خود از پایة نصاب افتاد ز واجبات جهان چون ز کات مال بود

1 نیاز و آرزوی من به روی فخرالدّین از آن گذشت که در حیّز بیان آید

2 بدان که جان مرانسبتیست با لطفت ز شوق لطف تو هر دم دلم بجان آید

3 گهر نثار کند بر سر زبان چشمم مرا چو نام شریف تو بر زبان آید

4 به جستجوی خبر جانم از دریچۀ گوش زمان زمان به سر راه کاروان آید

1 ای جبین تو مطلع اقبال وی جناب تو مقصد آمال

2 بنده را رسمکیست بر دیوان رسمکی افت خیز و حال بحال

3 داشتم پار روزة حرمان لیکن امسال نیست عزم وصال

4 من و گندم که رسم سال منست بر سبیل مناوبت هر سال

1 صدر مطلق کمال دین که چو تو در جهان نیست داهی و گربز

2 چند داری مرا براه امید مانده در انتظار مستوفز

3 هر حسابی که کردم از کرمت سر بسر حشو بود بی بارز

4 این که با من گرفته یی در پیش نیست در مذهب کرم جایز

1 منم ان چرب دست شیرین کار کاب طبع مراست آتش بار

2 صورتم آشیانۀ معنی فکرتم کنج خانه اسرار

3 حرکاتم چو گام عمر سبک سخنانم چو باده نوشگوار

4 همچو گل عالمی بخنداند بلبل طبع من گه گفتار

1 ای ترا جمع گشته در ره آز همّت کوته و امید دراز

2 همه دندان ز حرص همچون سیر همه مغز تو پوست همچو پیاز

3 ندهی خر بزاهدان لیکن نان ایشان همی خوری بنیاز

4 دست تو چون دهان گرسنگان هر چه در وی نهی نیایی باز

1 قدری شراب از رضیّ الّدین بخواستم میداد وعده مدّتهای مدید بود

2 ناگاه دوش وعدة خود را وفا نمود والحق ز خرّمی شب من روز عید بود

3 دیدم غلامکی و یکی ظرف مختصر وانگه چگونه مختصری نامفید بود

4 آبی به بوی گنده ولیکن به طعم بد بدرنگ همچو جرعۀ جام صدید بود