بزرگا سرورا از روی انعام از کمالالدین قصیده 94
1. بزرگا سرورا از روی انعام
ببخشش فرق کن نیک و بد شعر
ای پر شکر ز ذکر عطایت، دهان شکر از کمالالدین قصیده 95
1. ای پر شکر ز ذکر عطایت، دهان شکر
می نازد از سخایت طبعت روان شکر
زهی بسیرت محمود در جهان مذکور از کمالالدین قصیده 96
1. زهی بسیرت محمود در جهان مذکور
زهی بدیدۀ تعظیم از آسمان منظور
زهی چون خرد در جهان ناگزیر از کمالالدین قصیده 97
1. زهی چون خرد در جهان ناگزیر
حریم جنابت سپهر اثیر
موی سپید هست خردمند را نذیر از کمالالدین قصیده 98
1. موی سپید هست خردمند را نذیر
ای غافل از زمانه بیک موی پند گیر
ای هنر را دولت تو دستگیر از کمالالدین قصیده 99
1. ای هنر را دولت تو دستگیر
وی ندیده چشم ایّامت نظیر
ای دل ترا که گفت بدنیا قرار گیر از کمالالدین قصیده 100
1. ای دل ترا که گفت بدنیا قرار گیر
وین جان نازنین را اندر حصار گیر؟
رسول مرگ ز ناگه بمن رسید فراز از کمالالدین قصیده 101
1. رسول مرگ ز ناگه بمن رسید فراز
که کوس کوچ فروکوفتند، کار بساز
چو بخت تیرۀ من روشنی نهاد آغاز از کمالالدین قصیده 102
1. چو بخت تیرۀ من روشنی نهاد آغاز
مرا به حضرت صدر جهان کشید نیاز
هزار جان مقدّس غریق نعمت و ناز از کمالالدین قصیده 103
1. هزار جان مقدّس غریق نعمت و ناز
نثار صدر قوی شوکت ضعیف نواز
کسی که دست چپ از دست راست داند باز از کمالالدین قصیده 104
1. کسی که دست چپ از دست راست داند باز
باختیار ز مقصود خود نماند باز