بزرگا سرورا از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 94
1. بزرگا سرورا از روی انعام
ببخشش فرق کن نیک و بد شعر
ای پر شکر ز ذکر از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 95
1. ای پر شکر ز ذکر عطایت، دهان شکر
می نازد از سخایت طبعت روان شکر
زهی بسیرت محمود از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 96
1. زهی بسیرت محمود در جهان مذکور
زهی بدیدۀ تعظیم از آسمان منظور
زهی چون خرد در از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 97
1. زهی چون خرد در جهان ناگزیر
حریم جنابت سپهر اثیر
موی سپید هست از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 98
1. موی سپید هست خردمند را نذیر
ای غافل از زمانه بیک موی پند گیر
ای هنر را دولت از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 99
1. ای هنر را دولت تو دستگیر
وی ندیده چشم ایّامت نظیر
ای دل ترا که از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 100
1. ای دل ترا که گفت بدنیا قرار گیر
وین جان نازنین را اندر حصار گیر؟
رسول مرگ ز ناگه از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 101
1. رسول مرگ ز ناگه بمن رسید فراز
که کوس کوچ فروکوفتند، کار بساز
چو بخت تیرۀ از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 102
1. چو بخت تیرۀ من روشنی نهاد آغاز
مرا به حضرت صدر جهان کشید نیاز
هزار جان مقدّس از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 103
1. هزار جان مقدّس غریق نعمت و ناز
نثار صدر قوی شوکت ضعیف نواز
کسی که دست چپ از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 104
1. کسی که دست چپ از دست راست داند باز
باختیار ز مقصود خود نماند باز