قصاید کمال‌الدین اسماعیل

1 این خرّمی نگرکه مرا ناگهان رسید وین مملکت نگرکه بمن رایگان رسید

2 بختم بخواب نیز نیارست دید هم کاری چنین شگرف که او را عیان رسید

3 عمری بمانده بنده درین آزو آرزو تاچون توان بدرگه شاه جهان رسید

4 ناگه خبرشنیدم ویارب چه خوش خبر کاینک رکاب شاه سوی اصفهان رسید

1 منّت خدایرا که علی رغم روزگار منصور گشت رایت صدر بزگوار

2 آمد سوی مقّر شرف باز دوستکام تایید بریمینش و اقبال بر یسار

3 سلطان شرع خواجۀ سلطان نشان که یافت کار جهان بیمن مساعیّ او قرار

4 هم ملک را برای رفیع وی اعتضاد هم شرع را بگوهر پاک وی افتخار

1 هرکه او قوّت سخن خواهد بود از در خسرو ز من خواهد

2 میرعادل مظفرالدّین آنک بردرش آسمان وطن خواهد

3 آنکه دشمن چو نام او شنود بفکند خنجر و کفن خواهد

4 گردن از طوق حکم او نکشد هرکه سر را قرین تن خواهد

1 خدای داد بملک زمانه دیگر بار طراوتی نه باندازۀ قیاس وشمار

2 بفّر سایۀ رایات خسرو منصور غیاث دولت ودین کز سپهرش آیدعار

3 خدایگان سلاطین مشرق ومغرب که دست وخنجراوهست ابرصاعقه بار

4 بلندهمّت بسیاردان اندک سال جهانگشای ممالک ستان گیتی دار

1 آمدست از غم عشق تو مرا آن بر سر که کسی را نگذشتست از آن سان بر سر

2 بر سر شمع چه آید همی از آتش و آب؟ آمد از چشم و دلم دوش دو چندان بر سر

3 در سر آمد چو قلم بخت نگونم ز خطت تا فلک خود چه نبشتست مرا زان بر سر

4 گنج را بر یر اگر رسم بود اژدرها گنج حسنیّ و ترا زلف چو ثعبان بر سر

1 مملکت رازنوی داد شکوهی دیگر شاه جمشیدصفت،خسرو افریدون فر

2 وارث ملک سلیمان،ملک حیدردل که بگسترد در آفاق جهان عدل عمر

3 تاج بخش ملکان،اعظم اتابک که ندید تاجهانست بانصاف تراز وی داور

4 آن ملک خلق ملک خلق که آراست خدای منظر و مخبر زیباش زهم نیکوتر

1 ای پر شکر ز ذکر عطایت، دهان شکر می نازد از سخایت طبعت روان شکر

2 جودتو تازه کرد درسومش وگرنه بود منسوخ آیت کرم و داستان شکر

3 از خوان بخشش تو شکم سیر میکنند آنها که می زنند دم اندر جهان شکر

4 تا می رود بجوی دوات تو آب ملک سر سبز شد ز برگ کرم بوستان شکر

1 خطی زاری بسی ناخوشتر از ریش که الحق جز ستردن را نشاید

2 بخطّ نیکوان ماند خطت راست نه زان معنی که راحت می فزاید

3 از آن معنی که هر امسال تا پار بچشم خلق نا خوشتر نماید

1 یا کریماً فاق اعلی درجات الاوصاف قرطست اسهم معناه قلوب الاهداف

2 ای که با کشف ضمیرت متعذّر باشد ماندن دختر اسرار پس ستر عفاف

3 جز بیاد سخن روح گشای و نبست دست نقّاش قدر صورت در در اصداف

4 جز بعون نفحات نفست آهو را شود خون جگر مشک معطّر در ناف

1 چارند گواه خواجه اسحق هر چار بر خرد مصدّق

2 کانکس که بود برنگ خواجه مجبول بود ز شّر مطلق

3 آواز گران و روی فربه با سرخی موی و چشم ازرق