کیست آن سیّاح، از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 82
1. کیست آن سیّاح، کورا هست بر دریا گذر
مسرعی کو سال و مه بی پای باشد در سفر؟
شکست پشت امید از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 83
1. شکست پشت امید و نبود کار هنر
که از وفا و مروّت نمی دهند خبر
ای صاحل معظّم از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 84
1. ای صاحل معظّم و دستور بی نظیر
وی اهل فضل را بهمه حال دستگیر
خدای داد بملک از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 85
1. خدای داد بملک زمانه دیگر بار
طراوتی نه باندازۀ قیاس وشمار
امید لذّت عیش از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 86
1. امید لذّت عیش از مدار چرخ مدار
که در دیار کرم نیست زادمی دیّار
منّت خدایرا از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 87
1. منّت خدایرا که علی رغم روزگار
منصور گشت رایت صدر بزگوار
هرکرا بخت مساعد از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 88
1. هرکرا بخت مساعد بود و دولت یار
ابدالدّهر مظفّر بود اندر همه کار
ای جناب تو قبلۀ از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 89
1. ای جناب تو قبلۀ احرار
مملکت را برایت استظهار
بچشم عقل نگه از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 90
1. بچشم عقل نگه می کنم یمین و یسار
ز شاعری بتر اندر جهان ندیدم کار
دی مرا گفت دوستی از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 91
1. دی مرا گفت دوستی که مرا
با فلان خواجه از پی دو سه کار
سرورا در خدمتت از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 92
1. سرورا در خدمتت کردم سفر
تا شوم از دیگران منظورتر
آمدست از غم عشق از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 93
1. آمدست از غم عشق تو مرا آن بر سر
که کسی را نگذشتست از آن سان بر سر