تنها هرگز نخورد از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 186
1. تنها هرگز نخورد خواجه
در مدّت عمر خویش نانی
نانیست درین از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 187
1. نانیست درین جهان و آبی
از دیدۀ آدمی نهانی
ای زیاد دهنت از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 188
1. ای زیاد دهنت در لب جان شیرینی
وی گرفته ز لبت کام جهان شیرینی
شاعران خوش از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 189
1. شاعران خوش حریفکان باشند
با من آخر چرا حریف بیی؟
مرا دلیست ز از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 190
1. مرا دلیست ز انواع فکر سودایی
که هیچ گونه رهش نیست سوی دانایی
ای آنکه نکرد از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 191
1. ای آنکه نکرد عقل دانایی
جز خدمت درگهت تمنّایی
بزرگوارا در از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 192
1. بزرگوارا در انتظار بخشش تو
نمانده است مرا بیش از این شکیبایی
ای ز دستت آز از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 193
1. ای ز دستت آز را سرمایه‌ای
ذکر حاتم با کفت افسانه‌ای