تنها هرگز نخورد خواجه از کمال‌الدین قصیده 186
1. تنها هرگز نخورد خواجه
در مدّت عمر خویش نانی
نانیست درین جهان و آبی از کمال‌الدین قصیده 187
1. نانیست درین جهان و آبی
از دیدۀ آدمی نهانی
ای زیاد دهنت در لب جان شیرینی از کمال‌الدین قصیده 188
1. ای زیاد دهنت در لب جان شیرینی
وی گرفته ز لبت کام جهان شیرینی
شاعران خوش حریفکان باشند از کمال‌الدین قصیده 189
1. شاعران خوش حریفکان باشند
با من آخر چرا حریف بیی؟
مرا دلیست ز انواع فکر سودایی از کمال‌الدین قصیده 190
1. مرا دلیست ز انواع فکر سودایی
که هیچ گونه رهش نیست سوی دانایی
ای آنکه نکرد عقل دانایی از کمال‌الدین قصیده 191
1. ای آنکه نکرد عقل دانایی
جز خدمت درگهت تمنّایی
بزرگوارا در انتظار بخشش تو از کمال‌الدین قصیده 192
1. بزرگوارا در انتظار بخشش تو
نمانده است مرا بیش از این شکیبایی
ای ز دستت آز را سرمایه‌ای از کمال‌الدین قصیده 193
1. ای ز دستت آز را سرمایه‌ای
ذکر حاتم با کفت افسانه‌ای