ای از بسیط جاه تو گردون ولایتی از کمال‌الدین قصیده 175
1. ای از بسیط جاه تو گردون ولایتی
وی از سپاه رای تو خورشید رایتی
باقتصاد ارادت نهاد حکم خدای از کمال‌الدین قصیده 176
1. باقتصاد ارادت نهاد حکم خدای
اساس مصلحت روزگار بر شوو آی
ای نسیم لطفت عنبر سای از کمال‌الدین قصیده 177
1. ای نسیم لطفت عنبر سای
وی زلال کرمت جان افزای
ای دل چو نیست صبر ترا برقرار پای از کمال‌الدین قصیده 178
1. ای دل چو نیست صبر ترا برقرار پای
هان بر بساط عشق منه زینهار پای
دلابکوش که باقی عمردریایی از کمال‌الدین قصیده 179
1. دلابکوش که باقی عمردریایی
که عمرباقی ازین عمر برگذریابی
جهان کرم پادشاه شریعت از کمال‌الدین قصیده 180
1. جهان کرم پادشاه شریعت
که هستت بر اقلیم دین شهر یاری
ای بتو مملکت و ملّت را از کمال‌الدین قصیده 181
1. ای بتو مملکت و ملّت را
تازه گشته زنو استظهاری
زین پس نبیند این دل من روی خوشدلی از کمال‌الدین قصیده 182
1. زین پس نبیند این دل من روی خوشدلی
بر بسته کشت راه من از کوی خوشدلی
ما ترا حرمتی اگر داریم از کمال‌الدین قصیده 183
1. ما ترا حرمتی اگر داریم
نه ز اندیشه ییست یا بیمی
دریغا که پژمرده شد ناگهانی از کمال‌الدین قصیده 184
1. دریغا که پژمرده شد ناگهانی
گل باغ دولت بروز جوانی
بگویم و نکند رخنه در مسلمانی از کمال‌الدین قصیده 185
1. بگویم و نکند رخنه در مسلمانی
تویی که نیست ترا در همه جهان ثانی