بنا میزد! بنا از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 128
1. بنا میزد! بنا میزد !زهی گیتی بتو خرّم
ندیده دیدۀ افلاک مانند تو در عالم
...
کوه بلاشدست از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 129
1. کوه بلاشدست ز رنج جرب تنم
بیچاره من که کوه بناخن همی کنم
...
خفتۀ بیدار از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 130
1. خفتۀ بیدار بودم دوش کز دارالسلام
مسرع باد صبا آورد سوی من پیام
...
چیست آن دریا از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 131
1. چیست آن دریا که دارد در دل کشتی مقام
ماهیش بر خشک لیکن جزر و مدّش بر دوام
...
صدرا ! ز خاکپای از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 132
1. صدرا ! ز خاکپای تو بیزار نیستم
کز خدمت تو یک دم بیکار نیستم
...
نور دو دیدگان از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 133
1. نور دو دیدگان ز لقای تو داشتم
یک سینه پر زمهر و هوای تو داشتم
...
جهان بگشتم از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 134
1. جهان بگشتم و آفاق سربسر دیدم
بمردمی اگر از مردمی اثر دیدم
...
روزی وطاء کحلی از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 135
1. روزی وطاء کحلی شب در سر آوردم
بگریزم از جهان که جهان نیست در خورم
...
ای بزرگی که از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 136
1. ای بزرگی که چو من راه مدیحت سپرم
همه بر شارع اقبال بود رهگذرم
...
ای ز خاک در تو از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 137
1. ای ز خاک در تو تاج سرم
خود همینست بعالم هنرم
...
گهرفشانان از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 138
1. گهرفشانان ، صدرا ، زعشق الفاظت
بسا غرور من از گوهر عدن بخورم
...
صدرا بساط حضرت از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 139
1. صدرا بساط حضرت تو رفعتی گرفت
کآنجا مگر بقوّت پر دعا رسم
...