در ارزوی روی از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 140
1. در ارزوی روی تو ای نو بهار چشم
از حد گذشت بر سر راه انتظار چشم
من که از دور از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 141
1. من که از دور چرخ ممتخم
وز اسیران گردش ز منم
بعهدهای گذشته از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 142
1. بعهدهای گذشته امین من آن بود
که شعر خوانم بر آنکه سیم بستانم
ای صد روزگار از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 143
1. ای صد روزگار تودانی که مدّتیست
تا انتظار خلعت خاص تو می کنم
فلک قدرا من از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 144
1. فلک قدرا من آن دیدم زجودت
که عشر آن زبحر و کان نبینم
زهی کشیده جلال از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 145
1. زهی کشیده جلال تو بر فلک دامن
زفرّ دولت تو عرصۀ جهان گلشن
این ابر نم گرفته از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 146
1. این ابر نم گرفته ز دریای بی کران
درد دل منست ، در او اشک من نهان
زهی بحلقۀ زلف از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 147
1. زهی بحلقۀ زلف تو نرخ جان ارزان
برسته های غمت درّ اشک نقد روان
بسیط روی زمین از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 148
1. بسیط روی زمین بازگشت آبادان
بیمن سایۀ چتر خدایگان جهان
جهان شداز نفحات از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 149
1. جهان شداز نفحات نسیم،مشک افشان
چنانکه ازدم مجمرغلالۀ جانان
ای قلمت با دویت از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 150
1. ای قلمت با دویت ، طوطی و هندوستان
پیش زبان تو تیغ، هندوی جان برمیان