زلف تو که چون از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 793
1. زلف تو که چون او نبود خیره سری
مشکیست کز وسوخته شد هرجگری
...
گر بردارم بی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 794
1. گر بردارم بی تو سر از بیناری
در پا آیم چو عبهر از بیماری
...
زلف تو که دید از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 795
1. زلف تو که دید آن بصورت ماری
گرد شکر تو مور خط بسیاری
...
بر رغم من ار از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 796
1. بر رغم من ار گرفته بودی یاری
آنگه که زرم نبود گفتم: آری
...
زلفی که بدوست از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 797
1. زلفی که بدوست هر دلی را کاری
در زیر کلاه کرد پنهان ، آری
...
زلفی که چو روز از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 798
1. زلفی که چو روز من سیه می داری
بر پای دلم بی گه و گه می داری
...
گر باز آیی دلم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 799
1. گر باز آیی دلم بمن باز آری
هوشم بدل و روان بتن باز آری
...
بر شخص تو چون از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 800
1. بر شخص تو چون کرد زیان بیماری
زین پس نرهد از تو بجان بیماری
...
هر لحظه به دیگر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 801
1. هر لحظه به دیگر نظرم می نگری
من راست تر و تو کژترم می نگری
...
ای غنچه که خنده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 802
1. ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری
دل می دهدت که لب ز هم بر گیری؟
...
چشمت بکر شمه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 803
1. چشمت بکر شمه از سر طنازی
دی گفت شبی بوصل من پردازی
...
ای کرده رخت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 804
1. ای کرده رخت بماه و اختر بازی
وی عادت من در ره تو سر بازی
...