این ودای زنده رود خون بایستی از کمال‌الدین رباعی 781
1. این ودای زنده رود خون بایستی
سیلابش از این بسی فزون بایستی
ای دل بشبی که با غمش بنشستی از کمال‌الدین رباعی 782
1. ای دل بشبی که با غمش بنشستی
از ناله خروشی بجهان دربستی
جانا خبرت نیست که دی در مستی از کمال‌الدین رباعی 783
1. جانا خبرت نیست که دی در مستی
با چنگ چه کرده یی ز چابک دستی
از بس که بلای دل ما می جستی از کمال‌الدین رباعی 784
1. از بس که بلای دل ما می جستی
از خطّ تو در کار تو آمد سستی
امشب که نگارم از برای مستی از کمال‌الدین رباعی 785
1. امشب که نگارم از برای مستی
آمد برم از سر هوای مستی
مشتاق بنیستی ّ من گر هستی از کمال‌الدین رباعی 786
1. مشتاق بنیستی ّ من گر هستی
ما بگزینیمم نیستی بر هستی
در عشق ز کام دل چه در بایستی از کمال‌الدین رباعی 787
1. در عشق ز کام دل چه در بایستی
گر سوز دل و خون جگر بایستی
دردیدۀ روزگارنم بایستی از کمال‌الدین رباعی 788
1. دردیدۀ روزگارنم بایستی
یا با غم من صبر بهم بایستی
آن آب کزو بود دلم را شادی از کمال‌الدین رباعی 789
1. آن آب کزو بود دلم را شادی
د رچشم خودش هیچ محل ننهادی
پیوسته کنی تو از غم من شادی از کمال‌الدین رباعی 790
1. پیوسته کنی تو از غم من شادی
چندانکه من از بندگیت آزادی
گر دوش بتم تالۀ من بشنودی از کمال‌الدین رباعی 791
1. گر دوش بتم تالۀ من بشنودی
با سنگ دلی بر دل من بخشودی
از غایت جنگجویی و فتنه گری از کمال‌الدین رباعی 792
1. از غایت جنگجویی و فتنه گری
گر گل بکفت فتد دهانش بدری