بر خیره غرور خویش پیوست مده از کمال‌الدین رباعی 757
1. بر خیره غرور خویش پیوست مده
بر باد نبوده خرمن هست مده
ای قفل زبخل بردهان افگنده از کمال‌الدین رباعی 758
1. ای قفل زبخل بردهان افگنده
درعهد توکس ندیدخوان افگنده
اقبال تو باد دایم افزاینده از کمال‌الدین رباعی 759
1. اقبال تو باد دایم افزاینده
صیت تو رونده دولتت آینده
ای داد تو بر داد و دهش پاینده از کمال‌الدین رباعی 760
1. ای داد تو بر داد و دهش پاینده
بر خاک رخ از فروتنی شاینده
ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده از کمال‌الدین رباعی 761
1. ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده
چون شمع زرشته پا فرو پیچیده
آن روی ترا هر که ز ناگه دیده از کمال‌الدین رباعی 762
1. آن روی ترا هر که ز ناگه دیده
در تاب رخ تو کرده گمره دیده
در کار تو صاحب نظران نظاره از کمال‌الدین رباعی 763
1. در کار تو صاحب نظران نظاره
تو غرقه بدریای هوس یکباره
ای بر دل من غم ترا دلسوزه از کمال‌الدین رباعی 764
1. ای بر دل من غم ترا دلسوزه
سر گشته ز لعلت فلک پیروزه
ماییم بدست دل گرفتار همه از کمال‌الدین رباعی 765
1. ماییم بدست دل گرفتار همه
تسبیه گسسته بسته زنّار همه
مستش دیدم گرفته راه خانه از کمال‌الدین رباعی 766
1. مستش دیدم گرفته راه خانه
خلقی با او ز خویش و از بیگانه
گفتا که چو تنها شوی اندر خانه از کمال‌الدین رباعی 767
1. گفتا که چو تنها شوی اندر خانه
آیم ببر تو تا کنم افسانه
آن جام طرب شکار بر دستم نه از کمال‌الدین رباعی 768
1. آن جام طرب شکار بر دستم نه
وان ساغر چون نگار بر دستم نه