تا آتش مرگ دود بر کرد از تو از کمال‌الدین رباعی 733
1. تا آتش مرگ دود بر کرد از تو
تا باد فنا گرد برآورد از تو
بس سر که به عشق رفت بر باد از تو از کمال‌الدین رباعی 734
1. بس سر که به عشق رفت بر باد از تو
بس شور که در زمانه افتاد از تو
ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو از کمال‌الدین رباعی 735
1. ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو
از درد مباد گرد بر دامن تو
ای مقصد آمال در و درگه تو از کمال‌الدین رباعی 736
1. ای مقصد آمال در و درگه تو
وی آینۀ غیب دل آگه تو
هر سال که تشریف دهی چون گل نو از کمال‌الدین رباعی 737
1. هر سال که تشریف دهی چون گل نو
با باد بود برفتنت بسته گرو
جامی که شراب ارغوانیست درو از کمال‌الدین رباعی 738
1. جامی که شراب ارغوانیست درو
آبیست که آب زندگانیست درو
آن شانه که از تو هست یک موی درو از کمال‌الدین رباعی 739
1. آن شانه که از تو هست یک موی درو
چون ارّه کشم زبان ز هر سوی درو
شد باد مطّرا گر پیرامن سرو از کمال‌الدین رباعی 740
1. شد باد مطّرا گر پیرامن سرو
آورد چنار دست در گردن سرو
ای دل پی آرزو بسیار مرو از کمال‌الدین رباعی 741
1. ای دل پی آرزو بسیار مرو
دیدی که چه جائیست دگربار مرو
تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو از کمال‌الدین رباعی 742
1. تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو
گر ره یابد زمانه بگریزد ازو
کس نیست که جان بنده برهاند ازو از کمال‌الدین رباعی 743
1. کس نیست که جان بنده برهاند ازو
یا داد من دل شده بستاند ازو
داری سرعیش از در سودا درشو از کمال‌الدین رباعی 744
1. داری سرعیش از در سودا درشو
بی زحمت خویشتن بتنها درشو