گفتی ز برای از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 721
1. گفتی ز برای می که کمتر خور ازین
آخر بچه عذر بر نداری سر ازین؟
...
شاهی که فلک از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 722
1. شاهی که فلک بلندی اندوز داز او
رخسارۀ خورشید بر افروزد از او
...
آن شمع که آفت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 723
1. آن شمع که آفت سرست افسر او
فربه شود از اشک تن لاغر او
...
خون گشت دلم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 724
1. خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او
بر خاک چنانکه می شمردم دم او
...
هر صبح که خندید از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 725
1. هر صبح که خندید زخندیدن او
دیدم دل خود چاک چوپیراهن او
...
مشکین سر زلف از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 726
1. مشکین سر زلف یا رو نازک تن او
کز ناز نگشت باد بیرامن او
...
در ساغر می گوهر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 727
1. در ساغر می گوهر دیرینۀ او
چون چهرۀ یارست در آیینۀ او
...
نه کوه گران از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 728
1. نه کوه گران پای بدارد با تو
نه باد سبک چخیر یارد با تو
...
هرچند که رفت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 729
1. هرچند که رفت آبرویم با تو
جز دوستی و مهر نجویم با تو
...
در خلوت وصلت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 730
1. در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو
چون می نتوان نهاد لب بر لب تو
...
فخرست مرا از از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 731
1. فخرست مرا از آن رخ فرخ تو
صد شه نکنه آنچه کند یک رخ تو
...
با آنکه بهیچ از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 732
1. با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو
باطل نکنم نام خود از دفتر تو
...