ای خاک درت مایۀ از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 697
1. ای خاک درت مایۀ آرایش من
وی از غم تو کاهش و افزایش من
شد دیده بعشق از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 698
1. شد دیده بعشق رهنمون دل من
تا کرد پر از غصه درون دل من
ای شادی آن عهد از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 699
1. ای شادی آن عهد که بودت غم من
بودی شب و روز مونس و همدم من
ای هیچ نخورده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 700
1. ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من
ناگشته بپرسشی بپیرامن من
گر رنجه کنی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 701
1. گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من
روشن کنی از جمال خود مسکن من
شمعم که شدست از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 702
1. شمعم که شدست جان من دشمن من
صد تو غم دل گرفته پیرامن من
من بودم دوش از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 703
1. من بودم دوش و یار سیمین تن من
جمعی ز نشاط و عیش پیرامن من
کی خوش بود ای از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 704
1. کی خوش بود ای جان پسندیدهٔ من
حال دل برگشتهٔ شوریدهٔ من؟
امروز منم زبیم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 705
1. امروز منم زبیم جان نا ایمن
فردا ز عذاب جاودان نا ایمن؟
خرسند نشد یار از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 706
1. خرسند نشد یار بسر بازی من
برخاست غنش بخانه پردازی من
ای وصف تو سرمایۀ از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 707
1. ای وصف تو سرمایۀ گویایی من
مشغولی تو لگام خود رایی من
ای یاد غمت مونس از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 708
1. ای یاد غمت مونس تنهایی من
وی خاک درت سرمۀ بینائی من