ای خاک درت مایۀ آرایش من از کمال‌الدین رباعی 697
1. ای خاک درت مایۀ آرایش من
وی از غم تو کاهش و افزایش من
شد دیده بعشق رهنمون دل من از کمال‌الدین رباعی 698
1. شد دیده بعشق رهنمون دل من
تا کرد پر از غصه درون دل من
ای شادی آن عهد که بودت غم من از کمال‌الدین رباعی 699
1. ای شادی آن عهد که بودت غم من
بودی شب و روز مونس و همدم من
ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من از کمال‌الدین رباعی 700
1. ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من
ناگشته بپرسشی بپیرامن من
گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من از کمال‌الدین رباعی 701
1. گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من
روشن کنی از جمال خود مسکن من
شمعم که شدست جان من دشمن من از کمال‌الدین رباعی 702
1. شمعم که شدست جان من دشمن من
صد تو غم دل گرفته پیرامن من
من بودم دوش و یار سیمین تن من از کمال‌الدین رباعی 703
1. من بودم دوش و یار سیمین تن من
جمعی ز نشاط و عیش پیرامن من
کی خوش بود ای جان پسندیدهٔ من از کمال‌الدین رباعی 704
1. کی خوش بود ای جان پسندیدهٔ من
حال دل برگشتهٔ شوریدهٔ من؟
امروز منم زبیم جان نا ایمن از کمال‌الدین رباعی 705
1. امروز منم زبیم جان نا ایمن
فردا ز عذاب جاودان نا ایمن؟
خرسند نشد یار بسر بازی من از کمال‌الدین رباعی 706
1. خرسند نشد یار بسر بازی من
برخاست غنش بخانه پردازی من
ای وصف تو سرمایۀ گویایی من از کمال‌الدین رباعی 707
1. ای وصف تو سرمایۀ گویایی من
مشغولی تو لگام خود رایی من
ای یاد غمت مونس تنهایی من از کمال‌الدین رباعی 708
1. ای یاد غمت مونس تنهایی من
وی خاک درت سرمۀ بینائی من