سیر آمدم از غم دمادم خوردن از کمال‌الدین رباعی 685
1. سیر آمدم از غم دمادم خوردن
وز بس غم گونه گونه در هم خوردن
تا چند ازین غم فراوان خوردن؟ از کمال‌الدین رباعی 686
1. تا چند ازین غم فراوان خوردن؟
سیلیّ جهان بگردن جان خوردن
ای کار دل از غمت روان پروردن از کمال‌الدین رباعی 687
1. ای کار دل از غمت روان پروردن
درد تو بناز در نهان پروردن
در روزه چو نیست روی می نوشیدن از کمال‌الدین رباعی 688
1. در روزه چو نیست روی می نوشیدن
گل را بچه کارست چنین خندیدن؟
مسکین دلم از درد نهانی دیدن از کمال‌الدین رباعی 689
1. مسکین دلم از درد نهانی دیدن
شد سبز زروی زندگانی دیدن
در عرضگه سپاهت ای شاه ز من از کمال‌الدین رباعی 690
1. در عرضگه سپاهت ای شاه ز من
حقّا که بچشم خویش دیدم روشن
ای دل کاری که نیست در خورد مکن از کمال‌الدین رباعی 691
1. ای دل کاری که نیست در خورد مکن
چیزی که همی نبایدت کرد مکن
ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم از کمال‌الدین رباعی 692
1. ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم
وی صبح زمانه را بدم گلشن کن
ای دل، بخیال یار خرسندی کن از کمال‌الدین رباعی 693
1. ای دل، بخیال یار خرسندی کن
وی دیده، تو با سرشک پیوندی کن
همواره تو این غارت دلها می کن از کمال‌الدین رباعی 694
1. همواره تو این غارت دلها می کن
هر بد که از آن بترنه با مامی کن
ای یاد تو تسبیح زبان و لب من از کمال‌الدین رباعی 695
1. ای یاد تو تسبیح زبان و لب من
اندیشه نمی کنی خود از یارب من
دانی که چه مدّتست ای دلبر من از کمال‌الدین رباعی 696
1. دانی که چه مدّتست ای دلبر من
تا بی سببی برفته یی از بر من