ای دیده ندیده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 517
1. ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش
با بندۀ خود در آی گه گاهی خوش
...
ای مونس جان از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 518
1. ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش
بس باد جفا و دوریت باز اندیش
...
آن سرو که نیست از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 519
1. آن سرو که نیست در جهان همتایش
از قامت اوست باغ را آرایش
...
بیزار شدم بی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 520
1. بیزار شدم بی تو زهر آسایش
خود چون باشد بعشق در آسایش
...
زین پس نکنم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 521
1. زین پس نکنم شکایت این دل ریش
کز دیده فتاد غصۀ من کم و بیش
...
ای دل بنشین از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 522
1. ای دل بنشین طریق کاری اندیش
ضایع مکن این عمر گرامی زین بیش
...
بگشاد بخنده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 523
1. بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش
تا بگشادم بگریه چشم تر خویش
...
ای دل مطلب زدیگران از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 524
1. ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش
خودباش بهر درد دلی محرم خویش
...
گل کرد ز باده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 525
1. گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش
بی باده و گل مدار پیرامن خویش
...
ای لعل تورا از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 526
1. ای لعل تورا نهاده جان سر برخط
روی تو کشیده بر سر ساغر خط
...
لعل تو کزو شکر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 527
1. لعل تو کزو شکر شدست اندر خط
دانی که چرا ز دست دست اندر خط؟
...
دل پیشکشت جان از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 528
1. دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع
آب از لب تو بر دهن آورد چو شمع
...