خواهی بریار سیم بر، زر برکش از کمال‌الدین رباعی 505
1. خواهی بریار سیم بر، زر برکش
چون شمع بسوی یارزر بر سرکش
همچون آواز یک زمانم برکش از کمال‌الدین رباعی 506
1. همچون آواز یک زمانم برکش
وانگاه چو چنگ تنگم اندر برکش
ای زلف توی که با همه نیرنگش از کمال‌الدین رباعی 507
1. ای زلف توی که با همه نیرنگش
می بوسه دهی بر آن لب می رنگش
نرگس که مرا در نظر آمد چشمش از کمال‌الدین رباعی 508
1. نرگس که مرا در نظر آمد چشمش
وز هرچه خوشست خوشتر آمد چشمش
این آتش غم که بر جگر می کشمش از کمال‌الدین رباعی 509
1. این آتش غم که بر جگر می کشمش
بگداخت مر از بس که بر می کشمش
گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش از کمال‌الدین رباعی 510
1. گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش
و آنگه زبر خویش بدور افگنمش
گر جان خواهد ز من همه جان دهمش از کمال‌الدین رباعی 511
1. گر جان خواهد ز من همه جان دهمش
ور عمر گرامی طلبد آن دهمش
رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش از کمال‌الدین رباعی 512
1. رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش
کو روی ترا چنان کشد در اغوش
امشب منم و جام می و نوشانوش از کمال‌الدین رباعی 513
1. امشب منم و جام می و نوشانوش
فردا بوداع دستها در آغوش
گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش از کمال‌الدین رباعی 514
1. گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش
با من بنشین و بر رخش می کش خوش
ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش از کمال‌الدین رباعی 515
1. ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش
چون موسم گل وقت من از ساز تو خوش
در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش از کمال‌الدین رباعی 516
1. در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش
بر برده بطاق ابرو آهنگی خوش