ای بحر کف تو چون امل پنهاور از کمال‌الدین رباعی 469
1. ای بحر کف تو چون امل پنهاور
لطف تو میان آب و آتش داور
ای دل زر و سیم رامیندیش بخور از کمال‌الدین رباعی 470
1. ای دل زر و سیم رامیندیش بخور
آن روز پسین را غمی از پیش بخور
ای دل که ترا گفت این دم میخور از کمال‌الدین رباعی 471
1. ای دل که ترا گفت این دم میخور
کانگه که نباشی غم عالم میخور؟
شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر از کمال‌الدین رباعی 472
1. شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر
بر بودش و در زیر کله رفت دلیر
از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر از کمال‌الدین رباعی 473
1. از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر
از بس غم دل کرد مرا از جان سیر
ای دوست بیکباره ره ناز مگیر از کمال‌الدین رباعی 474
1. ای دوست بیکباره ره ناز مگیر
هر لحظه بهانه یی نو آغاز مگیر
گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر از کمال‌الدین رباعی 475
1. گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر
ور نیست بنفشه، تیره فامی کم گیر
ایوان سرا بر فلک افراشته گیر از کمال‌الدین رباعی 476
1. ایوان سرا بر فلک افراشته گیر
وین زیرزمین بگنج انباشته گیر
کار همه دنیا بمرادت شده گیر از کمال‌الدین رباعی 477
1. کار همه دنیا بمرادت شده گیر
پس عمر برفته و اجل آمده گیر
در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز از کمال‌الدین رباعی 478
1. در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز
چون گل بکفم چند درست آید باز
در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز از کمال‌الدین رباعی 479
1. در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز
کم می آمد معانی خوب فراز
کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز از کمال‌الدین رباعی 480
1. کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز
تکبیر زدیم چار بر پنج نماز