مانند دو چشمیم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 433
1. مانند دو چشمیم من و آن دلبر
در نیک و بد زمانه با هم یاور
تا ز رنکنی از از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 434
1. تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر
هرگز نرسی بوصل آن سیمین بر
تا کرد مرا دیده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 435
1. تا کرد مرا دیده بروی تو نظر
اندر سر من نماند از عقل اثر
در طبع تو ناکسی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 436
1. در طبع تو ناکسی و در دست تو زر
گشتند مکقیم چون گهر در خنجر
تا شاخ شکوفه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 437
1. تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار
کاری بنوا دارد و برگی بسیار
بستند گرو با از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 438
1. بستند گرو با نفس مشک تتار
بوی گل و باد سحر وزلف نگار
در کار سخن رنج از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 439
1. در کار سخن رنج کشیدم بسیار
و اکنون زسخن شدم بیک ره بیزار
تا هست گل سعادت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 440
1. تا هست گل سعادت ای دوست ببار
دست از طرب و نشاط و می باز مدار
ای فتنه شده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 441
1. ای فتنه شده ززلف پستت بیدار
خود می نشود نرگس مستت بیدار
ای دل سخن زلف از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 442
1. ای دل سخن زلف مشوّش بگذار
اندیشۀ وصل یارمه وش بگذار
رو مرغ نشاط از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 443
1. رو مرغ نشاط را بپرواز گذار
غمهای جهان با من غم ساز گذار
آمد دی و دستهای از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 444
1. آمد دی و دستهای فرو بست از کار
هر کاره که بود خلق، بنشست از کار