رباعیات کمال‌الدین اسماعیل

1 لعل لب او که درج گوهر باشد در وی چو زبان نهی نه در خور باشد

2 گر خرد نیامد لب او عیبی نیست یا قوت بزرگ قیمتی تر باشد

1 آن می که ز خون دختر رز باشد در دایرۀ نشاط مرکز باشد

2 اندر شب غم بدوست چشمم روشن چو آتش شمع ار چه زبان گز باشد

1 آنرا که دل از غمی مشوّش باشد باد سحرش آب بر اتش باشد

2 دوشم سحری باد زنو جانی داد بیمار که جان چنین دهد خوش باشد

1 یاد تو کند کسی که خامش باشد مست تو بود کسی که باهش باشد

2 آنجا که برد غمزۀ تو دست بتیغ جان آن ببرد که خویشتن کش باشد

1 آن کو بسلامی ز تو قانع باشد یکباره رها مکن که ضایع باشد

2 دیرست که یاد می نیاری زرهی ان شاالله که خیر مانع باشد

1 چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد نه بخششی از سر تمول باشد

2 ما را ز سر و ریش تو میبگزیرد طاسی و پلاسی چه تجمل باشد؟

1 شمعم که غذای چشمم از نم باشد خنده همه گریه سور ماتم باشد

2 شادی و طرب بخواب بینم گه گاه وان نیز چو بیدار شوم غم باشد

1 بسیار بدیدم و چو تو کم باشد یاری که برنج یار خرم باشد

2 نازک دل و زود سیر و بد پیوندی زان وصل تو چون پیاله یک دم باشد

1 چون چنگ تو تارگیم در تن باشد در گوش زمانه نالۀ من باشد

2 درماتم و سور هر کجا خواهی گیر راه من و شمع برگرستن باشد

1 پیوسته ترا حال پریشان باشد خرج تو همه ز کیسۀ جان باشد

2 این مایۀ عمر صرف در چیزی کن کآنگاه که این نباشدت آن باشد