روی تو نقاب از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 313
1. روی تو نقاب همچنان می پوشد
چون ابر که ماه آسمان می پوشد
سودای تو در از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 314
1. سودای تو در چشم خرد ناخنه شد
دئل سوخته و مهر تو آتش زنه شد
سحر بنفشه موی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 315
1. سحر بنفشه موی اگر بشکافد
با زلف تو آن به که ز خود کم لافد
رفت آنکه ز چشم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 316
1. رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد
یک دانۀ آبدار نیکو بچکد
بیداد جهان از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 317
1. بیداد جهان بسر نخواهد آمد
و اندوه تو کارگر نخواهد آمد
خصم تو که سر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 318
1. خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد
در گردن او زره چو زنجیر آمد
در زرم چوکس از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 319
1. در زرم چوکس تو بآواز آمد
نصرت با او. بطبع دمساز آمد
بر یاد تو جان از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 320
1. بر یاد تو جان من چو دمساز آمد
چون چنگ همه رگم بآواز آمد
انگام سحر باد از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 321
1. انگام سحر باد صبا می آمد
ازوی بویی بس آشنا می آمد
هر گوهر معنی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 322
1. هر گوهر معنی که دلم کرد پسند
تا ناطقه را ازو کنم عقدی چند
گفتی که بگو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 323
1. گفتی که بگو حال دل غم پیوند
تا چند نهان کنی ز من؟ آخر چند؟
دیدی که دگر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 324
1. دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند
آمد گل و بلبل بر او رخت افکند