روی تو نقاب همچنان می پوشد از کمال‌الدین رباعی 313
1. روی تو نقاب همچنان می پوشد
چون ابر که ماه آسمان می پوشد
سودای تو در چشم خرد ناخنه شد از کمال‌الدین رباعی 314
1. سودای تو در چشم خرد ناخنه شد
دئل سوخته و مهر تو آتش زنه شد
سحر بنفشه موی اگر بشکافد از کمال‌الدین رباعی 315
1. سحر بنفشه موی اگر بشکافد
با زلف تو آن به که ز خود کم لافد
رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد از کمال‌الدین رباعی 316
1. رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد
یک دانۀ آبدار نیکو بچکد
بیداد جهان بسر نخواهد آمد از کمال‌الدین رباعی 317
1. بیداد جهان بسر نخواهد آمد
و اندوه تو کارگر نخواهد آمد
خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد از کمال‌الدین رباعی 318
1. خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد
در گردن او زره چو زنجیر آمد
در زرم چوکس تو بآواز آمد از کمال‌الدین رباعی 319
1. در زرم چوکس تو بآواز آمد
نصرت با او. بطبع دمساز آمد
بر یاد تو جان من چو دمساز آمد از کمال‌الدین رباعی 320
1. بر یاد تو جان من چو دمساز آمد
چون چنگ همه رگم بآواز آمد
انگام سحر باد صبا می آمد از کمال‌الدین رباعی 321
1. انگام سحر باد صبا می آمد
ازوی بویی بس آشنا می آمد
هر گوهر معنی که دلم کرد پسند از کمال‌الدین رباعی 322
1. هر گوهر معنی که دلم کرد پسند
تا ناطقه را ازو کنم عقدی چند
گفتی که بگو حال دل غم پیوند از کمال‌الدین رباعی 323
1. گفتی که بگو حال دل غم پیوند
تا چند نهان کنی ز من؟ آخر چند؟
دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند از کمال‌الدین رباعی 324
1. دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند
آمد گل و بلبل بر او رخت افکند