ساقی که بلطف از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 289
1. ساقی که بلطف سمن تر باشد
زنجیر برونهی نه در خور باشد
گر قامت بنده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 290
1. گر قامت بنده زین بخم تر باشد
بر پای بسان چنبرش سر باشد
لعل لب او که از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 291
1. لعل لب او که درج گوهر باشد
در وی چو زبان نهی نه در خور باشد
آن می که ز خون از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 292
1. آن می که ز خون دختر رز باشد
در دایرۀ نشاط مرکز باشد
آنرا که دل از از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 293
1. آنرا که دل از غمی مشوّش باشد
باد سحرش آب بر اتش باشد
یاد تو کند کسی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 294
1. یاد تو کند کسی که خامش باشد
مست تو بود کسی که باهش باشد
آن کو بسلامی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 295
1. آن کو بسلامی ز تو قانع باشد
یکباره رها مکن که ضایع باشد
چون در تو نه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 296
1. چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد
نه بخششی از سر تمول باشد
شمعم که غذای از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 297
1. شمعم که غذای چشمم از نم باشد
خنده همه گریه سور ماتم باشد
بسیار بدیدم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 298
1. بسیار بدیدم و چو تو کم باشد
یاری که برنج یار خرم باشد
چون چنگ تو تارگیم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 299
1. چون چنگ تو تارگیم در تن باشد
در گوش زمانه نالۀ من باشد
پیوسته ترا از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 300
1. پیوسته ترا حال پریشان باشد
خرج تو همه ز کیسۀ جان باشد