رباعیات کمال‌الدین اسماعیل

1 ... که طاقت فراقت دارد ؟ دل کیست که برگ اشتیاقت دارد؟

2 ... روی تو که بتواند ساخت ؟ با درد فراق تو که طاقت دارد؟

1 نرگس که دلش هوای ساغر دارد بادی ز نشاط و لهو در سر دارد

2 در دست عصا زمدّد تر دارد کوری بنشاطست مگر زر دارد

1 دل گرچه امید وصل کمتر دارد اندوه ترا بناز در بر دارد

2 هرجا که رسد مردمک دیدۀ من از شکر خیال تو زبان تر دارد

1 امروز ملالی بکمالم دارد باور نکنی که بر چه حالم دارد

2 از هر چه بر اندیشۀ مردم گذرد زان چیز وزعکس آن ملالم دارد

1 آن شاخ سمن که روی خندان دراد می نتواند که سیم پنهان دارد

2 وان غنچۀ تنگ خولب آورده بهم زر تعبیه در جامۀ خلقان دارد

1 لعل تو ز لطف صورت جان دارد خطت صفت مهر سلیمان دارد

2 وین طرفه که با مهر سلیمان زلفت دیویست که باد را بفرمان دارد

1 شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد آن هم ز سرشک من غمگین دارد

2 از ناله من کوه بدان سنگ دلی از لاله بدامن دل خونین دارد

1 گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد بینایی او چرا خلل می دارد؟

2 بید ارنه سر خلاف دارد در باغ از بهر چه گربه در بغل می دارد

1 شب گر چه ز روشنی جدایی دارد او را دو طرف بروشنایی دارد

2 بیگانه ز حال دل منم ورنه دلم دیریست که با تو آشنایی دارد

1 هر سال شکوفه سیم چندان بارد کاندر همه کیسه یک درم نگذارد

2 گل زر ز برای آن همی گرد آرد کو پیرهنی دریده عمری دارد