نالیدن بلبل ار چه موزون باشد از کمال‌الدین رباعی 301
1. نالیدن بلبل ار چه موزون باشد
از نالۀ او مرا جگر خون باشد
عشق تو مرا جان و روان می‌بخشد از کمال‌الدین رباعی 302
1. عشق تو مرا جان و روان می‌بخشد
اندوه توام شادی جان می‌بخشد
عمر تو درین هوس هبا خواهد شد از کمال‌الدین رباعی 303
1. عمر تو درین هوس هبا خواهد شد
کز چرخ امید تو وفا خواهد شد
دل در پی دلبر بسفر خواهد شد از کمال‌الدین رباعی 304
1. دل در پی دلبر بسفر خواهد شد
جان نیز برین عزم بدر خواهد شد
از رای تو کارها نکو خواهد شد از کمال‌الدین رباعی 305
1. از رای تو کارها نکو خواهد شد
کار دو جهان بکام او خواهد شد
چون موم بدست غم زبون باید شد از کمال‌الدین رباعی 306
1. چون موم بدست غم زبون باید شد
و آنگه بآتش اندرون باید شد
آلوده مشو که پاک می باید شد از کمال‌الدین رباعی 307
1. آلوده مشو که پاک می باید شد
ماسای که دردناک می باید شد
عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد از کمال‌الدین رباعی 308
1. عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد
کوچک چیزی نبود کآن ضایع شد
گه شانه زبان در خم گیسوت کشد از کمال‌الدین رباعی 309
1. گه شانه زبان در خم گیسوت کشد
گه آینه روی سخت در روت کشد
آن شمع دراز قد که جز سر نکشد از کمال‌الدین رباعی 310
1. آن شمع دراز قد که جز سر نکشد
بیش از یک شب عمروی اندر نکشد
زلف تو دلم برد و بقصد جان شد از کمال‌الدین رباعی 311
1. زلف تو دلم برد و بقصد جان شد
گفتم که بگیرمش زمن ترسان شد
با ذوق لب تو باده گر می کوشد از کمال‌الدین رباعی 312
1. با ذوق لب تو باده گر می کوشد
میدانم بیقین که خون رز می جوشد