رباعیات در دیوان اشعار کلیم

1 حافظ چو بنغمه روح فرسا افتد در سیر مقامات که از پا افتد

2 جز در ره آهنگ بهر سوی رود چون آب که از جوی بصحرا افتد

1 دستت اگر ای قدوه احرار شکست نه از ستم چرخ جفاکار شکست

2 تو نخل ریاض کرمی و دستت شاخیست که از گرانی بار شکست

1 راز دو جهان بتنگ دستان بسیار اسرار بلند را به پستان بسپار

2 می خورده سفال نم به بیرون ندهد گر راز دلی هست بمستان بسپار

1 این تازه بنا که عرش همسایه اوست رفعت حرفی ز رتبه پایه اوست

2 باغیست که هر ستون سبزش سرویست کاسایش خاص و عام در سایه اوست

1 آزاده ز سر هوای دستار گذاشت قانع هوس اندک و بسیار گذاشت

2 در خانه دهر حرص چون جاروئیست هر چیز که جمع کرد ناچار گذاشت

1 آنان که بخوان رزق روزی خوارند رمزیست که از خلال حاجب دارند

2 یعنی چیزیکه نیست روزی تو آن گر در دهن تست برون می آرند

1 هر چیز که مایه تن آسانی تست برگشت چو بخت دشمن جانی تست

2 آن آب که در گل وجود است ترا سیلاب شود چو وقت ویرانی تست

1 از شاه جهان زمانه ممنون بادا عدلش معمار ربع مسکون بادا

2 زنجیر عدالتش سعادت اثر است چون سبحه بدست پیر گردون بادا

1 از شاه جهان جهان ببرگ و سازست کوس عدلش بسی بلند آوازست

2 زنجیر عدالتش سراپا چشم است پیوسته براه دادخواهان بازست

1 یارب دائم کمر بهمت بندی دست ستم فلک بقدرت بندی

2 زنجیر عدالتت بود پاینده این سلسله بر پای قیامت بندی