رباعیات در دیوان اشعار کلیم

1 زنجیر عدالتت بعالم رقمی است فرمان بدر کردن هر جا ستمی است

2 آرایش روزگار امروز از دست بر روی زمانه زلف پرپیچ و خمیست

1 از معدلتت زمانه آگاه شده است زنجیر عدالتت ستمکاه شده است

2 از قلعه فانوس برون آمد شمع دست ظالم زبسکه کوتاه شده است

1 ای عارضه تو عمر کاه همه کس شام المت روز سیاه همه کس

2 تا درد ترا پیش مسیحا گویند دوشینه بچرخ رفت آه همه کس

1 دست هوسم را ز درم بیزاریست طبعم از فکر جمع سامان عاریست

2 چیزیکه توان گفت که دارم روزه است آنهم چو نکو بنگری از ناداریست

1 محسن دائم سرش در سینه زده از شنبه چرت تا به آدینه زده

2 با سجده ایزد آشنائیست سرش پیشانی او ز پینگی پینه زده

1 از حادثه دورتر بصد مرحله است آنکس که ستمکارتر از سلسله است

2 یکبار نشد خانه زنجیر خراب با آنکه تمام عمر در زلزله است

1 بنگی عربی سوار جمازه چرت از خویش سفر کند به اندازه چرت

2 هرگز نگسیخت چرتش از چرت دگر بستست ز تار مژه شیرازه چرت

1 برگرد تو ای قدوه نیکوکاران روزی دو سه تب گشت چو خدمتکاران

2 می خواست که از خلق خوشت آموزد راه روش سلوک با بیماران

1 از جلوه شاهدان فرخ پی فتح داد از پی هم ساقی دوران می فتح

2 تاریخ فتوحات شهنشاه جهان کلکم بنوشت (آمده فتح از پی فتح)

1 از باده گذشتیم بپاکان قسم است شستیم ز جام دست اگر جام جم است

2 توفیق ثبات هم خدا خواهد داد آری تاریخ (هم ثبات قدم) است