رباعیات در دیوان اشعار کلیم

1 از جلوه شاهدان فرخ پی فتح داد از پی هم ساقی دوران می فتح

2 تاریخ فتوحات شهنشاه جهان کلکم بنوشت (آمده فتح از پی فتح)

1 بنگی عربی سوار جمازه چرت از خویش سفر کند به اندازه چرت

2 هرگز نگسیخت چرتش از چرت دگر بستست ز تار مژه شیرازه چرت

1 شاها بختت کشور اقبال گرفت تیغت ز عدو ملک سر و مال گرفت

2 چل قلعه بیک سال گرفتی که یکیش شاهان نتوانند بچل سال گرفت

1 گویند ز رخ طره پیچان برداشت از شاخ گل آشیان مرغان برداشت

2 او زلف برید یا صبا ز آتش حسن خاکستر دلهای پریشان برداشت

1 شیرینم و مغز سخنانم تلخ است عیش همه عالم از زبان تلخ است

2 منهم از خویش در عذابم که مدام از گفتن حرف حق دهانم تلخ است

1 ای نقش بدیع شکل جان پرور تو آئینه روی اختران مرمر تو

2 بخت و دولت سعادت و یمن و شرف دربان شده اند روز و شب بر در تو

1 قسمت کردند ماه و خور بی کم و بیش بر خود الم شهنشه عدل اندیش

2 برداشت بمنت مه نو ضعفش را خورشید پسندید تبش بر تن خویش

1 خوبان که همی رمند ز افسون فلک رامند به بی تعینان بیشترک

2 در صید بتان جامه صیادی پوش پا تابه و گیوه و کلاه و کپنک

1 شاها یکره بهر که افتد نظرت ایمن شود از حادثه چون خاک درت

2 خورشید نیارد که بر آن تیغ کشد خاکی که برو سایه فتد از سپرت

1 آنکس که ترا رخصت میخواری داد صیقل پی آئینه هشیاری داد

2 تا باده ز کم حوصلگان رسوا شد از موج بمستان خط بیزاری داد