خوب است که زخم یار کاری از جویای تبریزی رباعی 61
1. خوب است که زخم یار کاری نبود
جز لذت درد امیدواری نبود
در تعزیهٔ حسین آن شاه از جویای تبریزی رباعی 62
1. در تعزیهٔ حسین آن شاه شهید
تا روز قیامت خوشی از خلق رمید
در ماتم شاه شهدا گریه از جویای تبریزی رباعی 63
1. در ماتم شاه شهدا گریه کنید
دریا دریا در این عزا گریه کنید
از خلق چه اندیشه به ارباب از جویای تبریزی رباعی 64
1. از خلق چه اندیشه به ارباب هنر
وز خصمی این طایفه شانرا چه ضرر
بدگوهری ار به نیکیت از جویای تبریزی رباعی 65
1. بدگوهری ار به نیکیت بسته کمر
بیگانه از آن نکوئیش دان گوهر
افسوس ز تخم آرزو کشتهٔ از جویای تبریزی رباعی 66
1. افسوس ز تخم آرزو کشتهٔ عمر
وز حاصل با خون دل آغشتهٔ عمر
شوری اگرت هست ز مردی از جویای تبریزی رباعی 67
1. شوری اگرت هست ز مردی درسر
از حق نمک تا بتوانی مگذر
آید بوی یدالله از خاک از جویای تبریزی رباعی 68
1. آید بوی یدالله از خاک بشر
هر چند بود زجهل حالش ابتر
هر کس ز نخست شد به غفلت از جویای تبریزی رباعی 69
1. هر کس ز نخست شد به غفلت خوگر
منعش چو کنند بیش افتد به خطر
خواهی دل روشن از چو مهر از جویای تبریزی رباعی 70
1. خواهی دل روشن از چو مهر انور
صیقل کنش از موجهٔ خوناب جگر
یکه شوی ار زخواب غفلت از جویای تبریزی رباعی 71
1. یکه شوی ار زخواب غفلت بیدار
هر سوی که بنگری بود جلوهٔ یار
با تلخی ساز تا شود شیرین از جویای تبریزی رباعی 72
1. با تلخی ساز تا شود شیرین تر
خونابهٔ دل خور که شوی رنگین تر