در زیر فلک جای دل آسایی از جویای تبریزی رباعی 37
1. در زیر فلک جای دل آسایی نیست
هر جا که روی به غیر غوغایی نیست
ای زنده جهانیان ز فیض از جویای تبریزی رباعی 38
1. ای زنده جهانیان ز فیض نعمت
بسیار بود به خلق احسان کمت
در سینهٔ تو چون گذر کینه از جویای تبریزی رباعی 39
1. در سینهٔ تو چون گذر کینه فتد
آن کینه به حبس دیرینه فتد
هر کس از وضع خود گریزان از جویای تبریزی رباعی 40
1. هر کس از وضع خود گریزان گردد
شاید که بری ز نور ایمان گردد
جویا دیدی که آن نگار از جویای تبریزی رباعی 41
1. جویا دیدی که آن نگار بی درد
هرگز به محبت دل ما شاد نکرد
با آنکه فتاده ام به راهش از جویای تبریزی رباعی 42
1. با آنکه فتاده ام به راهش چون گرد
یکبار به سهو هم مرا یاد نکرد
فریاد و فغان ز جور نفس از جویای تبریزی رباعی 43
1. فریاد و فغان ز جور نفس بی درد
نامرد بمن چه دشمنیها که نکرد
هر کس به دروغ خویش را از جویای تبریزی رباعی 44
1. هر کس به دروغ خویش را بگمارد
کذب از روش کلام او می بارد
حرصت ای شیخ ذوق بریان از جویای تبریزی رباعی 45
1. حرصت ای شیخ ذوق بریان دارد
دندان نه و میل خوردن نان دارد
آن کس که به کدیه روزگارش از جویای تبریزی رباعی 46
1. آن کس که به کدیه روزگارش گذرد
در روسیهی لیل و نهارش گذرد
پهلو تهی از صوفی خر باید از جویای تبریزی رباعی 47
1. پهلو تهی از صوفی خر باید کرد
یعنی اندیشه از خطر باید کرد
دل غیر تأنی به صفایی از جویای تبریزی رباعی 48
1. دل غیر تأنی به صفایی نرسد
از بیتابی به مدعایی نرسد