خود را هر کس ز راستیها از جویای تبریزی رباعی 13
1. خود را هر کس ز راستیها آراست
پیش ابنای دهر خار دلهاست
شاهنشاها کف تو بحرین از جویای تبریزی رباعی 14
1. شاهنشاها کف تو بحرین عطاست
تقوای تو زیب سلطنت نام خداست
بی کینه دلم به سینه از از جویای تبریزی رباعی 15
1. بی کینه دلم به سینه از فضل خداست
آئینه خاطرم نه محتاج جلاست
دنیاداری با علم به مردن از جویای تبریزی رباعی 16
1. دنیاداری با علم به مردن عجب است
فکر خواب و خیال خوردن عجب است
این سرو قد تو گلبن امید از جویای تبریزی رباعی 17
1. این سرو قد تو گلبن امید است
خال سیهت مردم چشم دید است
هستی نخلی است مرتضایش از جویای تبریزی رباعی 18
1. هستی نخلی است مرتضایش ثمر است
بیگانه ز حق هر که ازو بی خبر است
لاهور که دلبریش بسی از جویای تبریزی رباعی 19
1. لاهور که دلبریش بسی عیار است
از شوخی طبع با که و مه یار است
نیرنگ ز بس زلف گرهگیر از جویای تبریزی رباعی 20
1. نیرنگ ز بس زلف گرهگیر تر است
دام و دانه ز خویش زنجیرتر است
بی نالهٔ زار کی دعا منظور از جویای تبریزی رباعی 21
1. بی نالهٔ زار کی دعا منظور است
آه بی عجز از اثر بس دور است
انسان که ز جسم طوطیی از جویای تبریزی رباعی 22
1. انسان که ز جسم طوطیی در قفس است
در آمدن و رفتش الله بس است
داغت جتی ای شمع دلافروز از جویای تبریزی رباعی 23
1. داغت جتی ای شمع دلافروز خوش است
مژگان توام خدنگ دلدوز خوش است
انسان یا ابله است یا از جویای تبریزی رباعی 24
1. انسان یا ابله است یا بی باکست
کاندر طلب دنیی دون چالاک است