ای خواجه که بسیار خوری از جویای تبریزی رباعی 25
1. ای خواجه که بسیار خوری چون تو کم است
بطنت چو دهل ز پای تا سرورم است
نواب کزو رواج جود و کرم از جویای تبریزی رباعی 26
1. نواب کزو رواج جود و کرم است
سرهای سران پیش بزرگیش خم است
کان کرم است و منبع احسان از جویای تبریزی رباعی 27
1. کان کرم است و منبع احسان است
سردار جوانان و سرمردان است
هر کس به تکلفات دل باخته از جویای تبریزی رباعی 28
1. هر کس به تکلفات دل باخته است
خود را به عجب بلای انداخته است
ای حرص ترا رهبر هر در از جویای تبریزی رباعی 29
1. ای حرص ترا رهبر هر در شده است
بی آرامیت بس مکرر شده است
عقلت ای شیخ بر ریا افزوده از جویای تبریزی رباعی 30
1. عقلت ای شیخ بر ریا افزوده است
در چشم تو هر زشت نکو بنموده است
در هند که دیده را غبارش از جویای تبریزی رباعی 31
1. در هند که دیده را غبارش مددی است
هر قبضهٔ خاک خلد را دست ردیی است
از سنگ جفایش دل غم پیشه از جویای تبریزی رباعی 32
1. از سنگ جفایش دل غم پیشه شکست
یعنی مینای صاف اندیشه شکست
شب عینک چشم عارف آگاهست از جویای تبریزی رباعی 33
1. شب عینک چشم عارف آگاهست
شب خضر ره تیره دل گمراهست
آن ذات خفی که لا اله الا از جویای تبریزی رباعی 34
1. آن ذات خفی که لا اله الا هوست
از خود می داندش چه بیگانه چه دوست
اسرار حقیقت همگی سر از جویای تبریزی رباعی 35
1. اسرار حقیقت همگی سر مگوست
با شخص مثال خون بود در رگ و پوست
با عمر دو روز اینهمه از جویای تبریزی رباعی 36
1. با عمر دو روز اینهمه رعنایی چیست
مغروری و مستی و تن آسایی چیست