اگر تن را نه در اول ز بالیدن از جویای تبریزی غزل 1052
1. اگر تن را نه در اول ز بالیدن نگهداری
چو ماه آخر چسان از رنج کاهیدن نگهداری
کشید شور جنونم سوی بیابانی از جویای تبریزی غزل 1053
1. کشید شور جنونم سوی بیابانی
که نه فلک بودش گرد طرف دامانی
دولت اگر ز پهلوی خست از جویای تبریزی غزل 1054
1. دولت اگر ز پهلوی خست هوس کنی
اندیشهٔ شکار هما با مگس کنی
در تعب باشد روانت تا از جویای تبریزی غزل 1055
1. در تعب باشد روانت تا گرفتار تنی
آمد و رفت نفس تا هست در جان کندنی
از رعونت تا به کی سرو از جویای تبریزی غزل 1056
1. از رعونت تا به کی سرو پا در گل شوی
غنچه شو یک چند تا خلوت نشین دل شوی
عقدهٔ دل واکند زلف گرهگیر از جویای تبریزی غزل 1057
1. عقدهٔ دل واکند زلف گرهگیر کسی
بسته ام خود را به پیچ و تاب زنجیر کسی
دل می بردم غنچهٔ خندان از جویای تبریزی غزل 1058
1. دل می بردم غنچهٔ خندان تو جتی
جان می دهم خندهٔ پنهان تو جتی
تا دور ز رخ نقاب کردی از جویای تبریزی غزل 1059
1. تا دور ز رخ نقاب کردی
خون در دل آفتاب کردی
به چشمم موج می دور از از جویای تبریزی غزل 1060
1. به چشمم موج می دور از تو شمشیر است پنداری
تبسم بر لب گل خندهٔ شیر است پنداری
از هر که گشت محو تو مستور از جویای تبریزی غزل 1061
1. از هر که گشت محو تو مستور نیستی
وز هر که بست دل برخت دور نیستی
این چه بیداد است ای شمشاد از جویای تبریزی غزل 1062
1. این چه بیداد است ای شمشاد قامت می‌کنی
در شکرخندی نهان شور قیامت می‌کنی
به قصد کشتنم افراخت از جویای تبریزی غزل 1063
1. به قصد کشتنم افراخت قد خورشید سیمایی
قیامت راست شد برخاست از جا سرو بالایی