سر کویی بود عشرتگه ما از جویای تبریزی غزل 1040
1. سر کویی بود عشرتگه ما یا گلستانی
بهشت ماست در هر جا که باشد روی خندانی
...
ز هجرت پیکرم خواب فراموش از جویای تبریزی غزل 1041
1. ز هجرت پیکرم خواب فراموش است پنداری
وجودم نالهٔ لبهای خاموش است پنداری
...
چه خواهد شد دمی با غنچه از جویای تبریزی غزل 1042
1. چه خواهد شد دمی با غنچه هم‌آواز اگر باشی
ز خاموشی به افلاطون دل، دمساز اگر باشی
...
خود را چو زخود جدا بیابی از جویای تبریزی غزل 1043
1. خود را چو زخود جدا بیابی
شاید که نشان ما بیابی
...
زاهد از خشکی است کز مینا از جویای تبریزی غزل 1044
1. زاهد از خشکی است کز مینا کند پهلو تهی
ساحل لب تشنه از دریا کند پهلو تهی
...
تا قیامت در شکنج دام از جویای تبریزی غزل 1045
1. تا قیامت در شکنج دام زلف دلبری
می تپیدم کاشکی می داشتم بال و پری
...
دل دیوانهٔ عشق تو از از جویای تبریزی غزل 1046
1. دل دیوانهٔ عشق تو از هر قطرهٔ خونی
کند در دشت وسعت مشربی ایجاد مجنونی
...
چند دل را به جهان گذران از جویای تبریزی غزل 1047
1. چند دل را به جهان گذران شاد کنی؟
خانه بر رهگذر سیل چه بنیاد کنی؟
...
خوش آن رندی که مینا را از جویای تبریزی غزل 1048
1. خوش آن رندی که مینا را به ساغر می کند خالی
دلی از غصهٔ چرخ ستمگر می کند خالی
...
شوی ز خویش چو بیگانه از جویای تبریزی غزل 1049
1. شوی ز خویش چو بیگانه یار خود باشی
گر از میانه روی در کنار خود باشی
...
ز چشمت سرمه گرد وحشت از جویای تبریزی غزل 1050
1. ز چشمت سرمه گرد وحشت آهوست پنداری
به لعلت سبز حسن مطلع ابروست پنداری
...
جز تو روشن نبود دیدهٔ از جویای تبریزی غزل 1051
1. جز تو روشن نبود دیدهٔ بیخواب کسی
بی تو آرام ندارد دل بیتاب کسی
...