فسون‌سازی که دل را می‌برد نیرنگش از شوخی از جویای تبریزی غزل 1064
1. فسون‌سازی که دل را می‌برد نیرنگش از شوخی
گریبان چاک ساز برگ گل را رنگش از شوخی
هر قطرهٔ اشکم ز پی دیدن چشمی از جویای تبریزی غزل 1065
1. هر قطرهٔ اشکم ز پی دیدن چشمی
چون غنچهٔ نرگس بود آبستن چشمی
چو شبنم به که فارغ از امید بال و پر باشی از جویای تبریزی غزل 1066
1. چو شبنم به که فارغ از امید بال و پر باشی
به دامان نگاه آویزی و صاحب نظر باشی
از پای فکنده است مرا محنت و غم، های! از جویای تبریزی غزل 1067
1. از پای فکنده است مرا محنت و غم، های!
برگیر ز خاک رهم ای دست کرم، های!
جبین را صندل اندود از چه ای ابرو کمان کردی؟ از جویای تبریزی غزل 1068
1. جبین را صندل اندود از چه ای ابرو کمان کردی؟
چرا در صبح کاذب صبح صادق را نهان کردی؟
نصرت ده حبیب خدا مرتضی علی از جویای تبریزی غزل 1069
1. نصرت ده حبیب خدا مرتضی علی
یکرنگ خواجهٔ دو سرا مرتضی علی
به دنیا پشت پا زن تا شه روی زمین باشی از جویای تبریزی غزل 1070
1. به دنیا پشت پا زن تا شه روی زمین باشی
وز آن دل کز جهانش کنده ای صاحب نگین باشی
مستور گشت رویش زیر نقاب نیمی از جویای تبریزی غزل 1071
1. مستور گشت رویش زیر نقاب نیمی
گویی که منکسف شد از آفتاب نیمی
اگر از دیدن عیب خلایق چشم می‌پوشی از جویای تبریزی غزل 1072
1. اگر از دیدن عیب خلایق چشم می‌پوشی
همانا در پی کتمان عیب خویش می‌کوشی
موسم مستی است ایام بهاران های های از جویای تبریزی غزل 1073
1. موسم مستی است ایام بهاران های های
فصل گل را مغتنم دانید یاران های های
اگر چشمی به زیر افکنده باشی از جویای تبریزی غزل 1074
1. اگر چشمی به زیر افکنده باشی
چو خورشید برین تابنده باشی
مقصد ظاهرپرستان است و اهل دل یکی از جویای تبریزی غزل 1075
1. مقصد ظاهرپرستان است و اهل دل یکی
راه گو بسیار باشد، هست چون منزل یکی